به گزارش پایگاه خبری ربیع، ظرفیت کارگاههای تولیدی کشور کامل نیست و به تمامه از امکانات موجود استفاده نمی شود، بخشی از صنایع کشور به خودکفایی نرسیده اند و این وابستگی موجبات خارج شدن از گردون تولید را فراهم می کند و بخشی نیز به دلیل عدم امکان تامین قطعات در دوران تحریم کارآیی لازم را از دست داده‌اند و هزینه‌های سنگینی را بر تولید تحمیل می کنند و تولید موجودشان اقتصادی نخواهد بود، اینگونه عوامل و مواردی از این قبیل ما را به استفاده از علم می کند اینکه امسال به تولید، دانش بنیان و اشتغال نامگذاری شد شاید فلسفه‌اش خروج از این شرایط باشد، شرایطی که کشور را با مشکلاتی مواجه نموده است و درمانش از مسیر ورود دانش در عرصه تولید خواهد بود. تردیدی نیست که احاطه بر دانش و به کارگیری آن در تولید منجر به رشد تولید و اشتغال پایدار در اقتصاد می شود.

تحقق این موضوع به معنای رشد اقتصادی، توسعه بیشتر، رفاه عمومی و رضایتمندی از حاکمیت خواهد بود. قرن جدید و سال ۱۴۰۱ در حالی آغاز می شود که همچنان اقتصاد ایران و توسعه یافتگی و ایجاد شغل و رشد تولید یکی از مهمترین مطالبات مردمی و نیازهای مبرم کشور به شمار می‌رود. بنا به همین ضرورت، رهبر معظم انقلاب یک بار دیگر موضوع رشد تولید را مورد توجه قرار دادند تا این موضوع همواره در مرکز توجه مسوولین قرار بگیرد، اما با ورود به قرن جدید، تاکید بر داشتن تولید و اشتغال آفرینی که توام با استفاده و مسلح شدن به دانش روز باشد، لذا معظم له سال جدید را تولید، دانش بنیان، اشتغال آفرینی نام نهادند. در برهه کنونی که جهان به سمت استفاده از فناوری‌های نوین حرکت می کند، ایران نیز باید در محور همبستگی بین دانش های نوین و اقتصاد، گام‌های بزرگی به سمت اشتغالزایی و توسعه تولید بردارد. لازم به ذکر است وقتی به دنبال ایجاد فرصت های شغلی هستیم و به سرمایه گذاری نیازمندیم برای شغل آفرینی و تحقق ماهیت سرمایه گذاری که اشتغال آفرینی است، فعالیت تولیدی باید در بهترین شکل ممکن انجام شود و از همه ظرفیت های تولید استفاده به عمل آید. قطعا از تمام ظرفیت تولیدی که در حال انجام است و در چرخه تولید کار می کند، باید استفاده شود. متأسفانه در ایران از ظرفیت‌های تولید به طور کامل استفاده نمی شود این مساله کاهش اشتغال آفرینی را در پی داشته است. وقتی از ظرفیت تولیدی به خوبی استفاده نمی شود، یعنی دانش لازم برای به کارگیری عوامل تولید وجود ندارد یا تمهیدات لازم برای به کار گیری آن به کار گرفته نشده است. از سوی دیگر باید گفته شود تولیدی که منجر به اشتغالزایی شود، تولیدی است که هزینه‌های پیدا و پنهانی را بر جامعه تحمیل نکند. چه بسا تولیدی که منجر به آلودگی هوا و محیط زیست آلودگی صوتی یا سایر موارد شود، مطلوب جامعه و اقتصاد نیست. چرا که تولید به جای ایجاد رشدی که باید منجر به توسعه شود، رشد مخربی را صورت می دهد که با اصول کار آفرینی و اصول تولید مولد و تولیدی که در مسیر توسعه است در تضاد است. در این شرایط، اشتغالزایی ناپایدار است.

در تولیدی که از ظرفیت‌های آن به خوبی استفاده نشود یا تولیدی مخرب باشد، قطعا در اقتصاد ریسک هایی ایجاد می‌کند که به خودی خود می تواند عامل تعدیل دهنده و کاهش دهنده اشتغال باشد، بنابراین احاطه بر دانش و به کارگیری دانش در تولید منجر به رشد تولید و اشتغال پایدار در اقتصاد می شود. تحقق این موضوع به معنای رشد اقتصادی، توسعه بیشتر، رفاه عمومی و رضایتمندی از حاکمیت خواهد بود. رشد تولید و توسعه آن در پرتو علم و دانش و بکارگیری علوم در عرصه تولید اشتغال ایجاد می کند و موجبات نشاط اجتماعی و پاک شدن آن از آسیب‌های بیکاری قشر جوان و پر شور جامعه خواهد شد. باید با بهره گیری از علم به سمتی در تولید حرکت نمود که بتواند گره ای از مشکل اشتغال را حل کند و الا اگر حرکت به سمتی باشد که به ازاء اعداد نجومی یک اشتغال ایجاد گردد نقض غرض خواهد بود؟ امروز کشور نیازمند کارگاهها و صنایعی است که بیشتریت اشتغال را ایجاد کنند و علم و دانش باید این راه را هموار نماید. تردیدی نخواهد بود که دانش می تواند در ایجاد زمینه های تولید و اشتغال پایدار در اقتصاد بخوبی نقش آفرینی کند و این پیوند مبارک دانش و تولید و اشتغال اقتصاد کشور را شکوفا خواهد کرد.