به گزارش پایگاه خبری ربیع، اقدمات دولت یازدهم در چهارمحال و بختیاری نتوانست غول بیکاری که روز به روز فربه‌تر از قبل می‌شود را مهار کند و باید منتظر ماند و دید که آیا دولت دوازدهم می‌تواند شاخ این غول را بشکند یا خیر.

بیکاری مقوله‌ای است که کم و بیش جوامع مختلف را درگیر خود کرده و دولت‌ها برای کاهش نرخ آن در تلاش بوده‌اند اما اینکه برای مهار و یا کاهش نرخ بیکاری باید چه راهکارهایی اتخاذ کرد موضوعی است که به تدبیر و هوشمندی دولتها باز می‌گردد.

هرچند بیکاری در کشورهای مختلف تعاریف خاص خود را دارد اما مرکز آمار ایران در نظام آمارگیری خود بیکار را این گونه تعریف کرده است: بیکار به تمام افراد ۱۰ ساله و بیشتر اطلاق می‌شود که فاقد کار باشند (اشتغال مزدبگیری یا خوداشتغالی نباشند)، آماده برای کار باشند (برای اشتغال مزدبگیری یا خوداشتغالی آماده باشند) و جویای کار باشند (اقدام‌های شخصی را به منظور جستجوی اشتغال مزدبگیری و یا خوداشتغالی به عمل آورده باشند).

همچنین افرادی که به دلیل آغاز به کار در آینده و یا انتظار بازگشت به شغل قبلی، جویای کار نبوده ولی فاقد کار و آماده برای کار بودند، بیکار محسوب می‌شوند.

براساس آمارهای ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری در استان چهارمحال و بختیاری در بهار ۹۶، ۲۰.۳ درصد اعلام شده که پس از استان البرز بالاترین نرخ بیکاری را در بین استانهای کشور به خود اختصاص داده است.

این آمار در مقایسه با نرخ بیکاری بهار ۹۵ که ۱۷.۸ درصد بوده است، ۳.۵ درصد افزایش داشته که این امر نشانگر سیر صعودی نرخ بیکاری در استان است و باید منتظر ماند و دید که این روند صعودی در تابستان ۹۶ همچنان ادامه می‌یابد یا دولت توانسته در مهار این وضعیت اسفناک اقدامی انجام دهد.

استاندار چهارمحال و بختیاری در آخرین اظهارات خود مدعی ایجاد ۴۱ هزار و ۹۰۰ شغل در این استان طی چهار سال فعالیت دولت یازدهم شده است اما نه تنها نرخ بیکاری گویای اینست که ایجاد این تعداد شغل عملاً تاثیری در مهار بیکاری نداشته بلکه به گفته مردم ایجاد حدود ۴۲ هزار شغل در استان در زندگی آنها ملموس و محسوس نبوده و هریک از بیکاری فرزندان خود گلایه دارند و این موضوع را در جلسات مختلف به مسئولان اعلام می‌کنند.

به طور نمونه در همایش بزرگداشت روز خانواده و تکریم بازنشستگان استان که با حضور معاون امور هماهنگی استاندار روز شنبه (۲۵ شهریورماه) برگزار شد بسیاری از بازنشستگان از بیکاری فرزندان خود گلایه داشتند و اعتراض خود را به سیامک سلیمانی اعلام کردند که وی در پاسخ گفت این موضوع مبتلا به کشور و همه مردم استان است و تنها شامل حال شما نمی‌شود.

این جواب اگرچه منطقی به نظر نمی‌رسید و حاضران از شنیدن آن قانع نشدند اما مؤکد این موضوع بود که آمار بلند بالای مسئولان در امر اشتغالزایی نتوانسته تأثیر عینی و ملموس خود را در زندگی مردم داشته باشد.

مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی چهارمحال و بختیاری، افزایش نرخ مشارکت اقتصادی را عامل افزایش بیکاری در استان عنوان می‌کند و می‌گوید: جمعیت فعال و آماده به کار استان ۳۱۴ هزار و ۵۰۰ نفر است و این موضوع سبب شده تا تعداد شغل‌های ایجاد شده جوابگوی حجم متقاضیان و به ویژه فارغ التحصیلان دانشگاهی بیکار نباشد.

سید عباس جزایری می‌افزاید: هم اکنون ۱۶ هزار فارغ التحصیل دانشگاهی بیکار در استان وجود دارد و از آنجا که فرصت‌های شغلی مناسبی برای این افراد وجود ندارد، هر سال به جمعیت بیکار استان اضافه می‌شوند.

وی، رکود صنعت ساختمان سازی را از دیگر علل افزایش نرخ بیکاری در این استان عنوان و تصریح می‌کند: ۲۶ درصد از سهم اشتغال در استان ما وابسته به صنعت ساختمان و فعالیت‌های پیرامونی آن است از همین رو رکود این حوزه جمعیت زیادی از افراد شاغل را بیکار کرده است.

این در حالی است که چهارمحال و بختیاری دارای ظرفیت‌های بسیاری به ویژه در حوزه گردشگری است که اگر بتوان از این فرصت به نحو مطلوبی بهره گرفت می‌توان شاهد کاهش نرخ بیکاری استان بود.

اگر مسئولان در بخش‌های مختلف می‌توانستند از ظرفیت‌های بالای این استان به ویژه گردشگری طبیعی بهره جویند امروز غول بیکاری در استان فربه‌تر از دیروز نمی‌شد.

این ناتوانی مدیران در بالفعل کردن ظرفیت‌های غنی استان چالش بزرگی را فراروی چهارمحال و بختیاری قرار داده که اگر دولت دوازدهم فکری برای آن نیندیشد بی شک شاهد مهاجرت بسیاری از مردم استان به استانهای بزرگ همجوار و آسیب‌های اجتماعی ناشی از آن خواهیم بود.

انتهای پیام/