پایگاه خبری ربیع/ «ما ننسخ من ءایه أو ننسها نأت بخیر منها أو مثلها ألم تعلم أنّ اللّه على کلّ شى‏ء قدیر» هر حکمى را نسخ کنیم، و یا نسخ آن را به تأخیر اندازیم، بهتر از آن، یا همانند آن را مى‏آوریم. آیا نمى‏دانستى که خداوند بر هر چیز توانا است؟! (بقره/ ۱۰۶)

از این آیه‏ شریفه می توان بقاى وجود حضرت بقیه اللّه الأعظم علیه السلام را استفاده کرد. زیرا به نصّ قرآن، دین اسلام تا قیامت باقى است و به نصّ اخبار وارده از رسول اکرم صلى الله علیه و آله اوصیاى او منحصر به دوازده نفرند و یازده نفر از آن‏ها در دنیا رحلت کرده ‏اند. از این رو، لازم است وصى دوازدهم باقى باشد، و گرنه جمله «نأت بخیر منها أو مثلها» صادق نخواهد بود.

امیر المۆمنین علیه السلام آیه‏ى شریفه‏ ى «ألا انّ أولیاء اللّه لا خوف علیهم و لا هم یحزنون» (یونس/ ۶۲)  را تلاوت کردند، بعد از یاران خویش سۆال کردند، مى‏ دانید «اولیاء اللّه» چه اشخاصى هستند؟ عرض کردند: شما بفرمایید. امام فرمودند: دوستان خدا، ما و پیروان ما هستند که بعد از ما مى ‏آیند، خوشا به حال ما و بیشتر از آن خوشا به حال آن‏ها. «هم نحن و أتباعنا، فمن تبعنا من بعدنا و طوبى‏ لنا و طوبى‏ لهم أفضل من طوبى‏ لنا» بعضى پرسیدند: چرا بیشتر از ما، مگر ما و آن‏ها هر دو پیرو یک مکتب نیستیم؟ فرمودند: نه، آن‏ها مسئولیت‏هایى بر دوش دارند که شما ندارید و تن به مشکلاتى مى‏ دهند که شما نمى‏ دهید؛. قالوا: یا أمیر المۆمنین! ما شأن طوبى‏ لهم أفضل من‏ طوبى‏ لنا، ألَسنا نحن و هم على أمر؟ قال: لا انّهم حُمّلوا ما لم تحملوا علیه و أطاقوا ما لم تطیقوا. (نور الثقلین/ ج ۲/ ص ۳۰۹)

 در روایت دیگرى آمده است که امام صادق علیه السلام فرمودند: «طوبى لشیعه قائمنا المنتظرین لظهوره فى غیبته و المطیعین له فى ظهوره، أولئک أولیاء اللّه الّذین لا خوف علیهم و لا هم یحزنون»؛ خوشا به حال پیروان امام قائم علیه السلام که در غیبتش انتظار ظهورش را مى ‏کشند و به هنگام ظهورش مطیع فرمان اویند، آن‏ها اولیاى خدا هستند؛ همان‏ها که نه مى ‏ترسند و نه غمى دارند. (نور الثقلین/ ج ۲/ ص ۳۰۹)

امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه«قل أرأیتم ان أصبح ماۆکم غوراً فمن یأتیکم بماء معین» بگو: «به من خبر دهید اگر آبهاى (سرزمین) شما در زمین فرو رود، چه کسى مى‏تواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!» (ملک/ ۳۰) مى ‏فرمایند: «نزلت فى الإمام القائم؛ یقول: ان أصبح امامکم غائباً عنکم لا تدرون أین هو، فمن یأتیکم بامام ظاهر یأتیکم بأخبار السّموات و الأرض و حلال اللّه و حرامه؟ ثم قال: و اللّه! ما جاء تأویل هذه الآیه و لابدّ أن یجى‏ء تأویلها»؛ آیه ‏ى شریفه درباره ‏ى حضرت مهدى علیه السلام نازل شده و معنایش این است: اگر امام شما پنهان گردد و ندانید که او کجاست، پس چه کسى براى شما امامى مى‏ آورد که از اخبار آسمان‏ها و زمین شما را مطلع ساخته و حلال و حرام الهى را بیان کند؟ آنگاه فرمود: سوگند به خداوند تأویل این آیه هنوز نیامده و ناگزیر خواهد آمد. ( نور الثقلین/ ج ۵/ ص ۳۸۷)

این روایت و مانند آن از قبیل تطبیق است؛ یعنى آیه‏ شریفه مربوط به آب جارى است که مایه‏ حیات موجودات زنده است و باطن آن مربوط به امام و علم و عدالتِ جهان گستر اوست که آن نیز مایه‏ پیدایش حیات معنوى جامعه ‏ى انسانى است. (المیزان/ ج ۱۹/ ص ۳۴۹) امام حیات معنوی بشریت را که بکلی رخت بر بسته است احیا می فرماید و خلق و خوی انسانی که بر گرفته از فرهنگ معنوی الهی است را بر جامعه بشریت حکم فرما می کنند و بشریت به معنای واقعی کلمه راه انسانیت را که صراط مستقیم الهی است را به نور امام مهدی عج می یابد و به حق خود دست می یابد.

 مظفر حاجیان