مظفر حاجیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، این بخشی از فرمایش های رهبری فرزانه انقلاب در دیدار هفته گذشته اشان با کارگزاران و مسئولان نظام است؟ شعاری که رئیس جمهور دولت سیزدهم در تبلیغات انتخاباتی و پس از برگزیده شدن بر آن تاکید نموده و پافشاری داشته و اقداماتی نیز به انجام رسید؟ اما آن شتاب تا چه حد توانسته عملیاتی شود؟ به نظر می رسد تحقق این شعار که بسیار سخت و پیچیده هم هست نیازمند عزم همه جانبه قوای سه گانه و مستمر دارد. باید بپذیریم که بستن درهای ورودی فساد چشم های تیز بین و قاطعیت خاص خود را دارد و در آن هرگونه ملاحظه ای مردود است. مطالبه مکرر مبارزه بافساد بخاطر اینست که می تواند اعتماد عمومی را احیا و توسعه بخشد.

در سال های اخیر بویژه هم رد پای فساد در دستگاهها و در جایگاه‌های مختلف دیده شده و برخی از افراد نیز در این رابطه پایشان به محکمه باز شده است فساد به هر شکلش پوساننده است. چیزی که می تواند پایه‌های یک نظام حکومتی را بلرزاند و زنگ خطر را برایش به صدا در آورد فساد است که این فساد برای نظامی با عنوان اسلامی حتی ریز و کمش هم قابل پذیرش و تحمل نیست اما اینکه بگوییم بکلی فساد برچیده شود به این سادگی و در زمان کوتاه شدنی نیست زیرا کار دست انسانهاست و هر انسانی امکان دارد به دام شیطان نفس بیفتد و گرفتار یک و حتی انواع فساد شود بنابراین وقتی قرار است مسئولیت آمور جامعه را به فرد و افرادی بسپارند باید حداقل چنان با ذره بین گذشته اش را وارسی کنند که هیچ ابهامی نبینند و بعد کار به او سپرده شود اما امان از سیاست بازی! البته تن‌ها دیدن گذشته کفایت نمی کند چرا که نظارت مداوم همچنان نیاز است زیرا هر آینه ممکن است مسئولی به عمد یا سهو وارد کانال فساد شود! وقتی که فرد احساس کند رها شده و هرکاری بکند

کسی را با او کاری نیست یعنی سیستم‌های نظارتی خاصیت خود را از دست بدهند حال به هر دلیل، تهدید یا تطمیع و یا فشارهای مختلف دیگر، و افراد فاسد، دستی در کار مردم داشته باشند، وضعیت اقتصادی و اجتماعی روز به روز بدتر خواهد شد و آمور به درستی سروسامان نخواهد یافت. امام علی (ع) در نهج البلاغه راهکارهای مناسبی برای مبارزه با فساد ارائه فرموده اند که می‌تواند برای مبارزه با فساد مفید و موثر باشد. بدون شک در این بین تقویت ارزش‌های دینی در جامعه، افزایش نظارت بر مسئولان، تحمل نقدهای منصفانه توسط مسئولان، اهمیت دادن به آزادی رسانه‌ها و مطبوعات برای شفاف سازی آمور، نقش مهمی در مبارزه با فساد اداری و اقتصادی دارند فساد مالی اداری، از جمله رانت و رشوه و فامیل بازی! عارضه‌ای است که گریبان‌گیر کشور بوده و هست. رواج فساد اداری و اقتصادی در یک جامعه باعث بی اعتمادی به نظام سیاسی، پایمال شدن حقوق افراد جامعه، افزایش فقر، کاهش سرمایه گذاری، بهره مندی نابرابر از فرصت ها، تضعیف فرهنگ کار و نوآوری و ایجاد و افزایش بی عدالتی می‌گردد. از نگاه امیرالمومنین علیه السلام برخورد قاطعانه با خیانت کارگزاران یکی از وظایف مهم نظام اسلامی است. رئیس دولت سیزدهم قول و وعده برخورد قاطع با مفاسد را داده و مردم در انتظارند علاوه بر برخورد قاطع با مفسدان، راههای فساد زا در قوه مجریه را شناسایی و مسدود کند. بی شک در شان نظام اسلامی نیست که خدای ناکرده برخی از کارگزاران طوری زندگی و رفتار کنند که با تضییع حقوق مردم، موجبات فراهم شدن ثروتهای بادآورده گردند و اشرافیگری جای پا پیدا کند. حضرت علی (ع) نسبت به رفتار و اعمال کارگزاران نظام اسلامی حساسیت ویژه‌ای داشتند و به طور کامل بر آنها نظارت می فرمودند تا آنها از صراط مستقیم گمراه نگردند. آنحضرت به اشعث بن قیس، فرماندار آذربایجان، در مورد استفاده ناروا از بیت‌المال هشدار داده و بیت‌المال را مآل خدا می‌داند و می‌فرماید: «همانا پست فرمانداری برای تو وسیله آب و نان نبوده، بلکه امانتی در گردن توست… در دست تو اموالی از ثروت‌های خدای بزرگ و عزیز است و تو خزانه‌دار آنی.» حضرت در نکوهش یکی از فرمانداران که از بیت المال سوء استفاده کرده بود نوشت: «دشمنت بی پدر باد، گویا میراث پدر و مادرت را به خانه می بری! سبحان اللّه! آیا به معاد ایمان نداری و از حسابرسی دقیق قیامت نمی‌ترسی؟ ای کسی که در نزد ما از خردمندان به شمار می‌آمدی! چگونه نوشیدن و خوردن را بر خود گوارا کردی در حالی که می‌دانی حرام می‌خوری! و حرام می‌نوشی! …سوگند به خدا اگر حسن و حسین چنان می‌کردند که تو انجام دادی، از من روی خوش نمی‌دیدند و به آرزو نمی‌رسیدند تا آن که حق را از آنان باز پس ستانم و باطلی را که به دستم پدید آمده نابود سازم.» برخورد یکسان با مردم و نزدیکان بدون شک یکی از اصول گرانبها در مکتب امیر مومنان می‌باشد که ایشان برای مبارزه با فساد تمایزی بین نزدیکان و دیگران نمی‌گذاشت. ایشان اصول اسلامی را یکسان و بدون گذشت بر تمام افراد جامعه اجرا می نمود. حضرت رفتار با برادرش را که خواهان سهم بیشتری از بیت المال شده بود این گونه توضیح می دهد: «به خدا سوگند برادرم عقیل را دیدم که به شدت تهیدست شده بود و از من درخواست داشت یک من از گندم های بیت المال را به او ببخشم…. چون به گفته‌های او گوش دادم، پنداشت که دین خود را به او واگذار می‌کنم و از راه عادلانه خود دست برمی‌دارم. روزی آهنی را گداخته به جسمش نزدیک کردم…، چون بیمار از درد فریاد زد… به او گفتم… از حرارت آهنی می نالی که انسانی به بازیچه آن را گرم ساخته است؟ اما مرا به آتش دوزخی می خوانی که خدای جبارش با خشم خود آن را گداخته است.» این رفتار امیرالمومنین (ع) با نزدیکان و کارگزارانی که خود منصوب کرده اند سبب تقویت و اقتدار نظام اسلامی است که باید امروز الگوی ما در کشور باشد اما آیا به آن عمل می شود یا فقط داستان وار رفتار مولا را می گوییم و رد می شویم؟ مسئولان باید بدون کوچکترین اغماض و بمحض اطلاع از یک حرکت فساد گونه با جرات وارد شوند و صداقت و قاطعیت و امانتداری خود را عیان نمایند. تا مردم با اعتماد بیشتر در میدان باشند.

مظفر حاجیان