مبارزه امام هادی علیه السلام با خرافه گری و تحجر
فردا پانزدهم ذیحجه سالروز ولادت با سعادت حضرت امام هادی علیه السلام است. این میلاد مسعود را به همه پیروان ولایت و امامت تبریک عرض می کنیم. یکی از امامان بزرگواری که دوران سختی را برای مبارزه فرهنگی و سیاسی حکام منحرف گذراندند امام هادی علیه السلام هستند
به گزارش پایگاه خبری ربیع، فردا پانزدهم ذیحجه سالروز ولادت با سعادت حضرت امام هادی علیه السلام است. این میلاد مسعود را به همه پیروان ولایت و امامت تبریک عرض می کنیم. یکی از امامان بزرگواری که دوران سختی را برای مبارزه فرهنگی و سیاسی حکام منحرف گذراندند امام هادی علیه السلام هستند. امام با بکارگیری یک سلسله برنامههای ارشادی، فرهنگی و تربیتی، مبارزه غیر مستقیمی را با حاکمیت آغاز کردند و بیآنکه حساسیت دستگاه را متوجه خود سازند، به انجام فعالیتهایی بر ضد آنها پرداختند. در مواقع لازم نیز تا جایی که حیات شیعه را به مخاطره نمیانداخت، دامنه آن را گستردهتر میساختند و با این فعالیتها، بیاساس بودن این تصور را که «امام به دلیل مراقبت دشمن در مسایل سیاسی مداخله نمیکرد و هیچگونه مبارزه سیاسی نداشت» آشکار فرمودند. از مهمترین شیوههای مبارزاتی امام زیر سۆال بردن مشروعیت دستگاه حکومتی بود امام هادی علیه السلام در فرصت های مناسب دست به افشاگری می پرداخت
و مردم را با عملکرد نا مشروع دستگاه عباسی آشنا می نمود و مسلمانان را از همکاری با حکومت بر حذر می داشت. کارمندی مسلمان از دستگاه حکومتی عباسیان به نام «محمد بن علی بن عیسی» از امام درباره همکاری با بنی عباس ودریافت حقوق از آنان سوال می کند امام در پاسخ او مینویسد: «آن مقدار از همکاری که به جبر و زور صورت گرفته، اشکال ندارد و خداوند عذرپذیر است، ولی به جز آن، ناروا و ناپسند است. او به امام مینویسد انگیزهاش از همکاری یافتن راهی برای ضربه زدن به آنها و تشفی خاطر است. امام پاسخ میدهد: «در چنین صورتی، همکاری با آنها نه تنها حرام نیست، بلکه پاداش و ثواب نیز دارد». در دوره امام علیه السلام شبهات و تعابیر خرافی دامن زده می شد و جامعه اسلامی را با مشکلات فرهنگی و اجتماعی و فکری مواجه می ساخت امام در مبارزه با اینگونه مسائل از قبیل شانس و نحس بودن برخی مکانها و زمانها و اشیاء برخواسته و این تفکر را شرک و گناه میشمردند و معتقد بود ند هرکس دنباله رو این باشد باید توبه کند. متوکل بی پروا و آشکار با معتزله و شیعه مخالفت می کرد و دایره را برای آنها تنگ می نمود، از پیامدهای تفکر متحجرانه عباسیان، خشونت، تفرقهافکنی، رواج ظاهرگرایی، گسترش خرافه و روایات جعلی به نام پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و صحابه او بود. بازار فال گیران، شعبده بازان و قصه سرایان در این دوره گرم شد. قصه پردازان با نقل روایتهای مجعول و برگرفته از تورات تحریف شده، مردم را سرگرم میکردند. و امام با همه این خرافه گریها و تحجرنادانان به مبارزه پرداختند و اجازه ندادند تشیع علوی آلوده به تفکر نا صواب گردد. از دیگر مسائل مطرح در این عصر، تهاجم عقیدتی و نیرنگ بازیهای دو خلیفه ملعون عباسی (مأمون و معتصم) با مردم بود. به گواهی تاریخ مأمون مکارترین و منافقترین خلیفه عباسی بود که برای کسب پیروزی نهایی و قطعی بر اندیشه شیعه، بسیار کوشید و هدف نهایی وی از تشکیل مجالس مناظره با امامان شیعه شکست ایشان و در نهایت سقوط مذهب تشیّع بود، زیرا او میخواست برای همیشه ستاره تشیّع افول کند و بزرگترین مانع در برابر حاکمان غاصب و ستمگر از میان برداشته شود، امّا در چنین عصری امام قاطعانه و با اقتدار الهی تمام در برابر انحرافات، مسامحهها، توهینها و دیگر مکرهای خلفای باطل ایستاد و از حقانیّت دین اسلام و شیعیان دفاع کرد. به یک نمونه از مواضع فرهنگی امام در رابطه با خرافه گری اشاره می کنیم. حسن بن مسعود میگوید: روزی خدمت حضرت امام علیه السّلام رسیدم در حالی که آن روز انگشتم زخم شده بود و لباسهایم در برخورد با یک سواره، پاره شده بود، گفتم امروز چه روز نحسی است!
حضرت فرمود: چرا گناه خود را بر گردن دیگری مینهی که گناهی ندارد؟
حسن گفت: دانستم که اشتباه کردم. گفتم: ای سرورم! از خدا طلب آمرزش میکنم.
امام علیه السّلام فرمود: ای حسن! آیا نمیدانی که پاداش دهنده، کیفر دهنده و سزا دهنده در دنیا و آخرت فقط خداست؟!
عرض کردم: چرا میدانم!
امام علیه السّلام فرمود: پس هرگز برخلاف آن نرسد.
دیدیم که چگونه امام هادی علیه السلام در شرایط حاکم، به بهترین شیوههای مبارزاتی دست زدند. گرچه زندگی آن بزرگوار به مدت هیجده سال تحت نظر مزدوران حکومت عباسی قرار گرفت ولی با این وجود هرگز از هدایت امت اسلامی به ویژه شیعیان دست برنداشتند و نقش خود را به بهترین وجه ایفا نمودند.