به گزارش پایگاه خبری ربیع، فیلم «تنگه ابوقریب»، آخرین ساخته بهرام توکلی، این روزها در سینماهای کشور در حال اکران است.
«تنگه ابوقریب» در سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر توانست با دریافت ۶ سیمرغ بلورین پیشتاز جشنواره باشد و تحسین منتقدان و بینندگان را برانگیزد. «تنگه ابوقریب» پس از درخشش در جشنواره فیلم فجر حالا پا در اکران عمومی گذاشته است و باید با انبوهی از فیلم‌های طنز پرفروش در گیشه رقابت کند.
داستان
این فیلم، روایتی است از دفاع گردان عمار یاسر لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله در برابر لشکرکشی رژیم بعث به فکه و شرهانی در روزهای پایانی جنگ. سال ۶۷ ابوقریب، تنگه‌ای بسیار استراتژیک بود. عراقی‌ها پیشروی کرده بودند و مناطق را از رزمندگان ایرانی پس می‌گرفتند؛ ایران در این مقطع تا حدودی غافلگیر شده بود؛ نیروهای ایرانی در آن بازه زمانی همه درگیر بودند؛ جمعی در شمال غرب و جمعی دیگر در شلمچه و جزیره مجنون. بچه‌های گردان عمار تازه از خط پدافندی برگشته بودند؛ به آنها مرخصی داده شد تا برگردند تهران؛ چون بیشترشان بچه تهران بودند.
همه آماده شدند و بلیت قطارشان را دریافت کردند.
قطارهای اندیمشک معمولا بعدازظهر راه می‌افتاد. ساعت ۱۱ -۱۰ صبح اعلام کردند عراق به تنگه ابوقریب حمله کرده است؛ مرخصی‌ها لغو شد و می‌گویند گردان عمار را بفرستید؛ اطلاع می‌دهند گردان عمار آماده شده‌اند که مرخصی بروند؛ اما دستور می‌دهند گردان عمار را برگردانید به تنگه ابوقریب… بچه‌های گردان عمار را برمی‌گردانند به پادگان دوکوهه؛ سریع تجهیزات می‌دهند و با کامیون آنها را به خط می‌فرستند و … .
تولید فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» از اواسط شهریور سال ۹۶ آغاز شد. کار تصویربرداری این فیلم در شهرک سینمایی دفاع مقدس، خرمشهر، اندیمشک و دزفول انجام شد و فیلمبرداری آن پس از حدود دو ماه در آذرماه همان سال به پایان رسید.
«تنگه ابوقریب» را می‌توان یکی از متفاوت‌ترین آثار سینمایی دفاع مقدس دانست؛ فیلمی که تقریبا هیچ نقش اصلی و قهرمانی ندارد، اما در عوض پر است از لحظه‌های نابی که به واقعیات‌ جنگ بسیار نزدیک است. داستان شجاعت گردان عمار در آخرین روزهای جنگ در هیاهوی پایان هشت سال جنگ تحمیلی گم شد و تعداد بسیار اندکی از مردم از این ماجرا اطلاع داشتند.
توکلی در هشتمین فیلم خود با دست‌گذاشتن روی داستانی واقعی، فیلمی به‌شدت تأثیرگذار خلق کرده است که احتمالا تا سال‌های سال جزو بهترین آثار ژانر جنگی در سینمای ایران و حتی آسیا خواهد بود.
برای بسیاری از مخاطبان دل‌زده از سینمای دفاع مقدس این سال‌ها فیلم «تنگه ابوقریب»، اثر هیجان‌انگیزی است که جنگ را تا رگ گردن به تماشاگران بهت‌زده در سالن سینما نزدیک می‌کند. با وجود اینکه در کارگردانی، توکلی به وضوح از فیلم‌هایی چون «نجات سرباز رایان» یا «نوار باریک قرمز» و «تپه هکسا» الهام گرفته است، اما جذابیت‌های داستان فیلم و روایت غیرخطی باعث شده است
تماشاگر غرق در دنیای آفریده‌شده توسط بهرام توکلی شود.
اگرچه برای بینندگان حرفه‌ای‌تر سینما دیدن صحنه‌های به‌شدت خشونت‌بار و خونین فیلم چندان دلخراش نیست، اما برای بسیاری از بینندگان دیدن این حجم از خون و خونریزی در سینمای ایران قطعا در لحظاتی مشمئزکننده است؛ با این حال این تصاویر آنچنان در خدمت فیلم ارائه شده است که چیزی جز همدلی و اشک‌های بی‌پایان تماشاگران را به دنبال ندارد.
طراحی صحنه و گریم بازیگران فیلم یکی از بهترین نمونه‌های طراحی صحنه فیلم‌های جنگی در سینمای ایران است و فیلمبرداری هوشمندانه با تکنیک دوربین روی دست کاملا بجا استفاده شده و در تمام طول فیلم هیچ‌گاه باعث دلزدگی و خستگی بیننده نمی‌شود و کارگردان به‌درستی پس از صحنه‌های خشن و دلهره‌آور با نماهایی باز تا جای ممکن سعی کرده است تا آرامش را به بینندگان خود بازگرداند و آنها را برای لحظات دلهره‌آور آینده آماده کند.
روال فیلم «تنگه ابوقریب» را می‌توان به ترن هوایی در شهربازی تشبیه کرد. تماشاگر در طول فیلم بارها خود را در موقعیت‌هایی به‌شدت سرگیجه‌آور می‌بیند و درست در پس هر آرامشی ناگهان جنگ مانند هیولایی بی‌رحم روی خشن و تاریک خود را به بیننده نشان می‌دهد و تقریبا در تمام مدت‌زمان فیلم بیننده هیچ‌گاه روی سکون را به خود نمی‌بیند و به ناچار تا انتها خود را به دستان کارگردان و داستان دراماتیک فیلم می‌سپارد.
بازیگران
با وجود اینکه فیلم تقریبا هیچ نقش اصلی‌ای ندارد، اما همه بازیگران موفق شده‌اند در همان فرصت‌های محدود هنر بازیگری خود را به تصویر بکشند.
جواد عزتی به عنوان نقطه اتصال همه شخصیت‌های فیلم، یکی از آن بازی‌های بی‌نقص خود را به نمایش گذاشته است.
امیر جدیدی به‌عنوان یکی از شخصیت‌های مهم فیلم، تصویری متفاوت و البته بسیار ملموس را از جوانان شجاع دوران جنگ به تصویر کشیده است. مهدی پاکدل، حمیدرضا آذرنگ، علی سلیمانی و مهدی قربانی، دیگر بازیگران فیلم نیز هرکدام به نوعی نمادی از انسان‌های کمتر دیده‌شده جنگ هستند که توکلی با ظرافت وجوه ناشناخته‌شان را به تصویر کشیده است.
فروش فیلم اگرچه این روزها به بیش از یک میلیارد و هشتصد میلیون تومان رسیده است، اما این فروش در مقابل فروش ۳۰ میلیاردی فیلم سخیفی همچون «هزارپا» واقعا ناچیز به نظر می‌رسد؛ هرچند پخش این فیلم دست‌کم این امید را زنده نگاه می‌دارد که کارگردانان جوان خوش‌آتیه نگاهی متفاوت‌تر به دوران هشت سال جنگ تحمیلی داشته باشند و نسل جدید با قهرمانان واقعی دفاع مقدس و نه مدعیان آن آشنا شوند.
فیلم «تنگه ابوقریب» بدون شک یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است که ارزش چند بار دیدن را دارد. برای کسانی که فکر می‌کنند این فیلم نیز مانند بسیاری از فیلم‌های ژانر جنگی این سال‌ها، فیلمی شعاری و دور از واقعیت است، باید گفت فیلم قطعا متفاوت‌ترین فیلم سینمای دفاع مقدس است که هیچ نمونه‌ای در سینمای کشور ندارد.
«تنگه ابوقریب» مانند تمامی قهرمانانش فیلمی منحصربه‌فرد با استانداردهای روز سینمای جهان است که پس از دیدن آن تا مدت‌ها توان فراموش‌کردن صحنه‌هایش را نخواهید داشت.