به گزارش پایگاه خبری ربیع، یکی از اهداف کلان توسعه در اغلب کشورها و از جمله کشور ما، کاهش بیکاری و توسعه فعالیت های شغلی است. بیکاری به عنوان یک پدیده مخرب اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی مطرح بوده و رفع آن همواره، از جمله دغدغه‌های اساسی برنامه‌ریزان بوده است. نرخ بیکاری در سال ۹۷ با افزایش یک دهم درصدی به ۱۲ درصد رسید. این در حالی است که مانند سال‌های گذشته همچنان جوانان، زنان و فارغ‌التحیصلان دانشگاهی صدرنشین بیکاری در ایران هستند.

بیکاری نه تنها آفت بزرگی برای جامعه است بلکه شخصیت و روحیه فرد را نیز نابود می‌کند. متأسفانه اکثر رشته‌های دانشگاهی در ایران بازار کار مناسبی ندارند. حتی هفتمین آزمون استخدامی فراگیر دستگاه‌های اجرایی کشور نیز پاسخگوی موج بزرگ بیکاری در کشور نیست و شاید تعداد زیادی از رشته‌های تحصیلی حتی ۱نفر نیز جذب ندارد و این درد بزرگی است برای فارغ‌التحصیلان.

جوان‌گرایی و عدم به‌کارگیری مجدد بازنشستگان و همچنین تأکید بر اصل شایسته‌سالاری مشکل را حل می‌کند اما ظاهراً رغبتی برای این امور نیست. جوانان می‌توانند موتور محرک بزرگی برای توسعه و پیشرفت جامعه باشند اما نگاه اجمالی به آنان و توانایی انان مشکل را حل نمی‌کند بلکه جوان تحصیل کرده امروز با غول بیکاری دست پنجه نرم می‌کند اما هیچ حاصلی نداشته است جز استهلاک اطلاعات و روح جوانان. مسئولین فعال در حوزه اشتغال باید مسیر را برای حضور فعال جوانان فراهم نمایند و اجازه ندهند جامعه دچار اختلال شود. امروزه حتی رشته‌های کارآمد و سطح بالا نیز دچار رکود بیکاری هستند و به تحصیل‌کردگان رشته‌هی مرتبط با حوزه‌های دولتی نمی‌توان گفت خوداشتغالی کنید چرا که خصوصیت رشته‌های این چنینی این است که توان و مهارت خوداشتغالی ندارند و وابسته به دولت هستند اما متأسفانه برای این رشته‌ها نه تنها اصل شایسته‌سالاری رعایت نمی‌شود بلکه حتی چند سالی است که برای چنین رشته‌هایی ردیفی در نظر گرفته نشده است. امید می‌رود مسئولین اقدامات وسیع‌تر و مناسبی در جهت اشتغال انجام دهند.