به گزارش پایگاه خبری ربیع، بسیاری یوریک کریم مسیحی را با کتاب‌هایش می‌شناسند. «در جهت عکس»، «بزرگراه بزرگ»، «عکس و دیدن عکس»، «اول شخص مفرد»، «شب سپیده می‌زند» و «کوپه اختصاصی» و چندین و چند کتاب دیگر او سال‌هاست که منبع قابل اتکایی برای علاقه‌مندان به هنر عکاسی است.
یوریک کریم مسیحی از اولین کسانی است که عکس‌نوشت را وارد فرهنگ ادبیات ما کرد، او سال‌ها پیش از فراگیر شدن اینستاگرام «عکس‌نوشت» را به عنوان نوع جدیدی از تلفیق عکس و ادبیات به ایرانی‌ها معرفی کرد. با این حال او در طی همه این سال‌ها کمتر عکس‌های خود را به عموم مردم نشان داده بود؛ اما به تازگی او اولین نمایشگاه خود با عنوان «تهران غیر رسمی» را برگزار کرد که اتفاقا با استقبال بسیاری هم روبه‌رو شد.
از روز جمعه گذشته نمایشگاه عکس
«تهران غیر رسمی» او در اصفهان و در گالری سایان افتتاح شد.
خودش درباره اینکه چرا تا به حال نمایشگاهی برگزار نکرده بود می‌گوید: من خودم نمایشگاه را آفتی برای عکاسان امروز می‌دانم؛ زیرا عکاس در تلاش است تابلو عکاسی خود را در بازار بفروشد و این یعنی تلاش برای به دست آوردن سلیقه‌ای مطابق با سلیقه‌ بازار. همین دلیل می‌شود که عکس‌های فرهنگی و پرمایه جای خود را به عکس‌های جیغ، رو و سطحی می‌دهند.
اما به هر حال در مقابل وسوسه برگزاری نمایشگاه هم نمی‌توان مقاومت کرد؛ زیرا که هر هنرمندی علاقه‌مند است هنرش را به نمایش بگذارد.
عکس‌های نمایشگاه «تهران غیر رسمی» در دهه هفتاد گرفته شده است. کریم مسیحی درباره این عکس‌ها می‌گوید: من آن زمان عکاسی می‌کردم؛ زیرا عکاس بودم و عکاسی کردن
را دوست داشتم؛ لذا سراغ موضوع‌هایی می‌رفتم که برایم جالب بود و جذابیت داشت. در واقع عکاسی برای من نوعی کشف بود، کشفی که به من آگاهی و شناخت داد. بیشتر عکس‌ها در فاصله زمانی سال ۷۲ تا ۷۷ گرفته شده است. در آن دوران به این دلیل که هنوز کار داستان‌نویسی را شروع نکرده بودم، نگاهی به جنبه روایی عکاسی نداشتم و از آن آگاه نبودم؛ با این وجود اغلب عکس‌ها به صورت ناخودآگاه دارای روایت است به خصوص عکس‌هایی که در بیش از یک فریم هستند، کاملا قصه دارند. دلیل روایت درون عکس‌ها، دست‌کاری من در حالت‌های اثر نبود؛ با این وجود برخی از آثار، اتفاقی را در دل خود دارند که دستمایه قصه است؛ لذا می‌توانم بگویم با اینکه دنبال روایت نبودم، اما قطعا علاقه‌مند به این کار بودم، البته پس از این دوره من عکاسی را کنار گذاشتم و به نوشتن داستان روی
آوردم.
او درباره تأثیر عکاسی بر داستان‌نویسی‌اش هم می‌گوید: از آنجایی که ابتدا عکاسی کردم و سپس به داستان‌نویسی روی آوردم، می‌توانم بگویم که قطعا عکاسی در کارهای نوشتاری من تأثیر داشت؛ زیرا همواره پس از ادبیات، عکاسی قرار داشته، همان‌طور که پس از عکاسی، سینما وجود دارد؛ لذا من فکر می‌کنم که عکاسی برای من این نقش میانی را به خوبی بازی کرده است.
این هنرمند درباره استقبال از نمایشگاهش هم می‌گوید: این عکس‌ها متعلق به دهه ۷۰ است و من قصدی برای نمایش دادن آن‌ها نداشتم، حتی تا مدت‌ها نمی‌دانستم که نگاتیوها در کجا قرار دارند؛ اما با این وجود شرایطی ایجاد شد که عکس‌ها به نمایش گذاشته شدند و بسیار مورد استقبال جوان‌ترها و مردم قرار گرفت، به نحوی که امروز می‌توانم بگویم شوق عکاسی در من دوباره ایجاد شده است. مدتی است دوربین قدیمی پسرم را که یک دوربین دیجیتال قدیمی است به دست گرفته‌ام و با آن عکاسی
می‌کنم.
یوریک کریم مسیحی درباره نام این نمایشگاه هم می‌گوید: این نام برای من بسیار اهمیت داشت؛ زیرا اغلب عکس‌ها وجه رسمی تهران را به نمایش می‌گذارند. وجه‌ایی که اغلب توخالی، شیک و دروغین است به همین خاطر من فکر می‌کنم که این وجه از تهران را همواره رسانه‌های رسمی چون صداوسیما نشان داده‌اند؛ اما بخش غیررسمی تهران که دارای زیبایی و زشتی، خوبی مردمان و رذالت آنان است را من در زندگی روزمره خود می‌بینم، به همین خاطر چهره غیررسمی تهران برای من اهمیت داشت نه آن تصویر قلابی که همواره دیده می‌شود.
عکس‌های یوریک کریم مسیحی تا ۱۵ آبان‌ماه از ساعت ۱۶ تا ۲۰ در گالری سایان واقع در خیابان آذر، بن‌بست سی‌ودوم (امین)، شماره ۱۷ میزبان علاقه‌مندان است.