سیاست گزافهگویی، ترامپ و انرژی هستهای
به گزارش پایگاه خبری ربیع،نفیسه الله دادی/ تأمین امنیت ملی و قدرت چانهزنی هر دولت در عرصه بینالمللی برگرفته از مؤلفههای قدرت ملی و وزن ژئوپلیتیکی آن دولت است. قدرت ملی و وزن ژئوپلیتیکی هر کشور، تأثیر مستقیمی بر منزلت و مرزهای ژئوپلیتیکی آن کشور یا دولت دارد. این چهار مقوله (قدرت ملی، وزن ژئوپلیتیکی، […]
به گزارش پایگاه خبری ربیع،نفیسه الله دادی/ تأمین امنیت ملی و قدرت چانهزنی هر دولت در عرصه بینالمللی برگرفته از مؤلفههای قدرت ملی و وزن ژئوپلیتیکی آن دولت است. قدرت ملی و وزن ژئوپلیتیکی هر کشور، تأثیر مستقیمی بر منزلت و مرزهای ژئوپلیتیکی آن کشور یا دولت دارد. این چهار مقوله (قدرت ملی، وزن ژئوپلیتیکی، منزلت ژئوپلیتیکی و مرزهای ژئوپلیتیکی)، ریشههای خود را از عوامل و مؤلفههای قدرت میگیرند که متخصصان امر سرچشمه قدرت را بیش از ۱۰ مورد نام بردهاند.
در قرن بیستم و دهه اول قرن بیست و یکم یکی از مهمترین مؤلفههای تأثیرگذار در تولید قدرت و افزایش وزن ژئوپلیتیکی، انرژی هستهای است. دولتها و کشورهایی که دسترسی کامل و استقلال فرآیند تولید انرژی هستهای و چرخه سوخت هستهای را دارند، از قدرتمندترین کشورهای جهان هستند.
جنجالیترین موضوع انرژی هستهای اخیر جهان مربوط به ایران و کره شمالی است. گرچه این دو کشور شباهتی به یکدیگر ندارند، اما در این مسئله با هم مشترکند. کره شمالی برخلاف ایران از پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای عقبنشینی کرده و اکنون حدود ۶۰ کلاهک هستهای دارد و در حال دستیابی به موشکهای بالستیک قارهپیما با قابلیت حمل کلاهک است که قادر است تا خاک آمریکا پیشروی کند؛ به طور خلاصه درگیری نظامی با کره شمالی سبب بروز خطرات جهانی خواهد شد.
اما اگر قرار باشد به دیپلماسی فرصتی برای عرض اندام داده شود، ترامپ باید خطابهها و موضعگیریهای کنایهآمیز خود را کنار بگذارد و با شی جین پینگ همکاری سازنده داشته باشد. وی که بهتازگی در نوزدهمین کنگره ملی حزب کمونیست چین، قدرت خود را تحکیم کرده، احتمالا برای کمک به حل درگیریهای بینالمللی و بهویژه مسائلی که مستقیما به کشورش مربوط باشد، پیشقدم خواهد شد. یک رهبر خوب، باید بتواند زمانی که شرایط اقتضا کند، با متحدش رویارو شود و به سوی رقیبش دست همکاری دراز کند.
ترامپ به جای اینکه از حربه دیپلماسی و کمک گرفتن از متحدانش بهره برد، با سیاست الفاظ مخدوش اوضاع بینالمللی را مشوشتر میکند.
درباره ایران که درنهایت به یک عهدنامه بینالمللی ختم شد، ترامپ پایبندی خود را نشان نداد؛ با اینکه سازمان ملل پایبندی ایران را تأیید کرده و اروپا نیز در سخن مدافع برجام است؛ این یعنی آمریکا درباره ایران منزوی شد. درباره کره شمالی نیز، با سخنان تحریکآمیزش مدام آتش هستهای را داغتر میکند. ترامپ با سیاستهای ضدونقیض و نامناسبش، حیثیت بینالمللی ایالات متحده را به حراج گذاشته است.