مظفر حاجیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، افزایش ۴۰ در صدی بودجه سالانه می تواند پیام های متفاوتی داشته باشد! باید دید قرار است این بودجه از کجا و چه منابعی حاصل شود؟ وزیر اقتصاد گفته است درآمد مالیاتی سال ۱۴۰۲ ۵۰ در صد افزایش می یابد؟ شاید این افزایش از طریق شناسایی همان دو میلیون مودی است که قرار است به لیست مالات دهندگان کشور اضافه شوند! حالا سوال این است که اگر دومیلیون نفر یا شرکت هستند که فرار مالیاتی دارند که شناسایی شده‌اند چرا زودتر و مثلا در سال ۱۴۰۱ به جمع مالیات پردازان نشده اند؟ چگونه است که این تعداد توانسته اند بدون پرداخت مالیات فعالیت رسمی داشته باشند؟ اگر هم این عدد تخمینی است نمی نواند با این قاطعیت گفت سال آینده درآمدهای مالیاتی ۵۰ در صد افزایش می یابد! از طرفی خبر ۵۰ در صدی افزایش درآمد مالیاتی می تواند به شدت به گرانی و تورم دامن بزند چرا که بسیاری از پرداخت کنندگان فعلی مالیات از حالا با افزایش قیمت ها برای پرداخت افزایش مالیات سال بعد برنامه ریزی می کنند و به استقبال موضوع خواهند رفت هر چند افزایش مالیاتی سال آینده ارتباطی با کار و درآمد آنها نداشته باشد! تردیدی نیست که کشور باید با مالیات اداره شود اما هم باید در افزایش هزینه‌ها ترمزها کشیده شود وبار مردم را سبک کرد و هم باید مراقب بود مراقب نقدینگی بود که افزایش پیدا نکند و هم باید مراقب تورم و گرانی و آثار احتمالی منفی آن بود؟ راستی چگونه است که کارگران و کارمندان قبل از هر دریافتی باید مالیات بپردازند و سایر مشاغل پایان سال؟ یا حتی هرگز؟ عده ای هم که در لیست پرداخت مالیات هستند مالیات واقعی پرداخت نمی کنند؟ دیده و شنیده می شود که فلان طلا فروش معادل نیمی از مالیات یک کارمند ساده مالیات پرداخت می کند؟ واقع این پذیرفتنی است؟ عده ای از اصناف براساس روال سالهای قبل اندک مالیاتی که توافق شده است؟ حالا شرایط توافق چه بوده بماند! اما با اندک افزایشی مالیات می پردازند در حالیکه ارزش افزوده ۹ درصدی را از مشتریان می گیرند ولی در این رابطه پرداختی ندارند البته نه همه بلمه برخی که کم هم نیستند؟ عده ای نیز مالیات سالیانه آر نه به مقدار قانونی آن که به مقدار توافق ناعادلانه می پردازند آنهم تقسیط می کنند و از همین عدد مالیات درآمد زایی می کنند ولی دریغ که پرداخت مالیات کارگر و کارمند به روز و ساعت است و حقوق ملی خود را قبل از اینکه بتواند دستی به حقوقش بزند پرداخت خواهد کرد؟ به این موضوع اعتراض و گله‌ای نیست اما اینکه عده ای همچنان با روشهای مختلف از پرداخت مالیات طفره می روند؟ گله و شکایت است چرا که این حقوق ملی و متعلق به بیش از ۸۴ میلیون نفر جمعیت ملت ایران است. و چه کسی باید این حقوق ملی را احقاق کند؟ بودجه سال ۱۴۰۱ حدود ۳۶۰۰ هزار میلیارد تومان بود که مقایسه نشان می دهد افزایش نزدیک به ۵۰ در صدی بودجه امری مبارک است مشروط بر اینکه این افزایش در عرصه و میدان عمران و آبادنی کشود هزینه و به معنای واقعی کلمه سرمایه گذاری شود نه اینکه با آن بریز و بپاش های همایشی و غیره انجام شود که تاثیر چندانی در توسعه زیر ساخت ها و خدمت به مردم نخواهد داشت. جای بسیار خوشحالی است که در این لایحه اعتبارات هزینه‌ای وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی در سال ۱۴۰۲، ۶۴, ۳۰۸, ۹۷۸ میلیون ریال برآورد شده است و از مجموع بودجه‌های پیشنهادی در لایحه بودجه ۱۴۰۲، ۳, ۶۰۰, ۰۰۰ میلیون ریال یارانه برای حمایت از نشر، کتاب و مطبوعات در نظر گرفته شده است. این یارانه اگر مدیریت شود و با برنامه و به عدالت توزیع شود می تواند تحولی مطلوب در عرصه چاپ و نشر و مطبوعات به وجود آورد؟ اگر مثل گذشته یارانه‌ها به سمت روزنامه‌ها و مطبوعات و حتی مراکز نشر وابسته به گروههای مختلف سیاسی و …نرود؟ بطور مثال مطبوعه ای که هر روز نظام و عملکردها و گاهی حتی اعتقادات دینی را زیر سوال می برد اما وابسته به جریانی خاص است چند صد برابر مطبوعه های مستقل و همگام با مردم یارانه می گیرد دلیل مهم و اولی که می آورند تیراژ اوست؟ اما این تیراژ چه تاثیری در جامعه دارد و چه نگرانی هایی در مردم ایجاد می کند مهم نیست؟ او با پول مردم با مردم و اعتقادات آنها مقابله می کند گر چه معلوم نیست تیراژ واقعی اش آن باشد که می گویند؟ به هر تقدیر انتظار می رود معادل افزایش بودجه و حتی بیشتر راه خدمت به مردم هموار شود و مخصوصا در زمینه فرهنگ و اصلاح فرهنگ عمومی جامعه که یک ضرورت انکار ناپذیر است کار به دور از شعار و تاثیر گذار به انجام رسد و در پایان سال ۱۴۰۲ نه آمار های عددی که آثار این افزایش بودجه در رفتارها و عملکردها بخوبی قابل لمس و دیده شود و این راه استمرار یابد. مسئولان مراقب باشند این بودجه و اعتبار در اختیار چه اشخاصی قرار می گیرد؟ اشخاص همیشه طلبکار ملت یا افراد خادم ملت؟ افراد بهانه گیر و همراه با دیگران یا افراد کارآمد و همراه با اهداف و خواست مردم؟ باید ریال به ریال این بودجه در جایی که هزینه شود که تبدیل به سرمایه ملی گردد و همه مردم از آن بهره مند شوند مگر نه اینست که سهم هر ایرانی از این بودجه ۲۴ میلیون تومان خواهد شد؟ بنابر این باید معادل این رقم احساس خدمت برای تک تک آحاد مردم ایجاد گردد که قطعا خواهد شد چون خدماتی دایمی به مردم شفاف و پیدا خواهد بود.

مظفر حاجیان