سرمقاله ایران/ پیامدهای منطقه‌ای سفر روحانی به هند
به گزارش پایگاه خبری ربیع، سفر رئیس جمهوری کشورمان به هندوستان به عنوان یک کشور تأثیرگذار در محیط بین‌المللی از جنبه‌های متعدد سیاسی، اقتصادی و فرهنگی حائز اهمیت است. روابط دیرینه و دوستانه دو کشور ایران و هند، آزمون خود را در سال‌های سخت تحریم از سر گذراند. هند از معدود کشورهایی بود که به […]
به گزارش پایگاه خبری ربیع، سفر رئیس جمهوری کشورمان به هندوستان به عنوان یک کشور تأثیرگذار در محیط بین‌المللی از جنبه‌های متعدد سیاسی، اقتصادی و فرهنگی حائز اهمیت است. روابط دیرینه و دوستانه دو کشور ایران و هند، آزمون خود را در سال‌های سخت تحریم از سر گذراند. هند از معدود کشورهایی بود که به خرید نفت ایران در آن سال‌ها ادامه داد و اگر چه انتقال بانکی ثمن این معامله به واسطه تحریم ممکن نبود، اما خللی در روابط حسنه دو کشور ایجاد نشد. با این حال در دوران پسا برجام، این فرصت ایجاد شد که علاوه بر بازگشت بخش قابل توجهی از پول ایران، روابط سیاسی- اقتصادی دو کشور در وضعیت برابرانه‌تر و به اصطلاح برد- برد قرار گیرد.
حال این رابطه نه یک رابطه راهبردی صرفاً دوجانبه، بلکه رابطه‌ای است که منافع آن از حیث تمرکز بر توسعه اقتصادی منطقه‌ای امنیت‌افزا و تأثیرگذار بر مجموعه شرایط منطقه است.
از جمله این همکاری‌های راهبردی دو کشور می‌توان به همکاری ایران و هند در بازسازی و استقرار صلح و ثبات در افغانستان اشاره کرد. سرمایه‌گذاری هند در معادن افغانستان که ارزش تقریبی بیش از
۳ هزار میلیارد دلار دارد و می‌تواند مورد بهره‌برداری مشترک ایران و هند قرار گیرد؛ همکاری سه‌جانبه ایران، هند و افغانستان در ایجاد راه آهنی که افغانستان را از طریق بندر چابهار به دریای آزاد مرتبط می‌سازد و در مجموع به روند توسعه افغانستان و کاهش بیکاری در این کشور و در نتیجه افزایش امنیت در مرزهای شرقی ایران می‌شود؛ همچنین همکاری هند در پروژه توسعه سواحل مکران و بندر جاسک که ایران را در تحقق اهداف برنامه ششم توسعه خود برای عمران این منطقه کمک می‌کند؛ از جمله مزایایی است که می‌توان برای افزایش همکاری‌های تهران و دهلی نو تصور کرد.
جز این باید گفت که ایران و هند دارای اشتراکات فرهنگی قابل اعتنایی هستند. اشتراکاتی که خود را در حضور رئیس جمهوری ایران در حیدرآباد هند به عنوان نخستین مرحله از این سفر بیش از پیش
بروز داد.
همین اشتراکات فرهنگی است که سبب شده است در مجموع دولت و ملت هند نگاه مثبتی به رابطه با ایران داشته باشند و این در حالی است که بی تردید باید هندوستان را یک ابر قدرت منطقه‌ای ارزیابی کرد و توجه داشت در شرایطی که ایران تحت فشارهای بین‌المللی نظیر بهانه‌جویی‌های امریکا و نیز برخی مسائل منطقه‌ای است، علاقه‌مندی قدرت منطقه‌ای بزرگی مانند هندوستان به توسعه رابطه‌اش با ایران بسیار ارزشمند است.
در پایان توجه به یک نکته را بسیار ضروری می‌دانم و آن تأکید بر این موضع است که همکاری هند و ایران در افغانستان قطعاً به معنای دور زدن پاکستان و حذف آن در معادلات افغانستان نبوده و نیست. منافع ملی ایران و همپوشانی این منافع با منافع هند و افغانستان مستلزم این همکاری و توسعه زیربناهای اقتصادی و سرمایه‌گذاری در افغانستان است. کما اینکه منافع ملی پاکستان ایجاب کرده است که بیش از ایران یا هند با کشور چین همکاری داشته باشد. اگر چه ایران در قالب طرح معطل مانده خط انتقال گاز موسوم به خط صلح همچنان به همکاری سه‌جانبه خود با هند و پاکستان امیدوار است.
منفعت منطقه‌ای سفر رئیس جمهوری ایران به هند و افزایش مشارکت‌های دوجانبه و منطقه‌ای دو کشور را باید در این نکته جست‌وجو کرد که هر جا سرمایه‌گذاری توسعه یابد، اشتغال افزایش و ناامنی کاهش پیدا می‌کند. کاهش ناامنی هدفی است که در صورت تحقق همه کشورهای منطقه از مواهب آن منتفع می‌شوند.