به گزارش پایگاه خبری ربیع، خودزشت‌پنداری مانند بسیاری از بیماری‌های روانی نوعی اختلال است که ممکن است بر زندگی افراد آثار مخربی داشته باشد. موج عمل‌های زیبایی در ایران در یک دهه اخیر به حدی بوده است که کشور ما با اختلاف نسبت به دیگر کشورها در صدر جدول عمل‌های زیبایی قرار گرفته است. تزریق ژل و بوتاکس که از زیرشاخه‌های عمل‌های زیبایی محسوب می‌شود، در کشور ما به حدی گسترش پیدا کرده است که حتی در آرایشگاه‌های نه‌چندان لوکس هم توسط افراد غیرمتخصص به وفور در حال انجام است. اگر نگاهی به تبلیغات مکتوب یا مجازی داشته باشید، با حجم انبوهی از مشوق‌ها برای انجام عمل‌های گوناگون زیبایی روبه‌رو می‌شوید که در نوع خود حیرت‌انگیز است و شاید هیچ کشوری را در دنیا نتوان یافت که تا این حد عمل‌های جراحی زیبایی در آن به وفور تبلیغ شود یا این تعداد پزشک غیرمتخصص در آن به انجام عمل زیبایی مشغول باشند.
متأسفانه پدیده خودزشت‌پنداری یا بهتر بگوییم اختلال خودزشت‌پنداری در کشور ما تا حدی همه‌گیر شده است که حالا عموم مردم هیچ تصوری از این اختلال خطرناک ندارند
و افرادی را که به‌شدت به دنبال زیباکردن خود به هر روش ممکن هستند، عادی تلقی می‌کنند.
اختلال خودزشت‌پنداری
اختلال خودزشت‌پنداری یا Body Dysmorphic Disorder همان‌طور که از اسمش پیداست، اختلالی است که افراد مبتلا به آن خود را زشت می‌پندارند؛ اما این همه ماجرا نیست. شاید عده زیادی باشند که خود را چندان زیبا ندانند، اما افراد مبتلا به این اختلال ممکن است روزانه بین ۳ تا ۸ ساعت را جلوی آینه سپری کنند، بیش از حد آرایش کنند یا بارها به جراحی پلاستیک روی بیاورند. آن‌ها به دلیل احساس زشت‌بودن از حضور در اجتماع پرهیز می‌کنند.
اگر احساس کنند در حالتی از بدن نقایص آن‌ها کمتر دیده می‌شود، همیشه سعی می‌کنند فقط از یک زاویه خاص و در یک حالت دیده شوند.
آمارها نشان می‌دهد حدود ۵۰ درصد زنان از ظاهر خود راضی نیستند. حالا از این ۵۰ درصد برخی از آنان عیوب کوچک ظاهر خود را بزرگ می‌بینند و از اجزایی از بدن یا صورتشان نفرت دارند. نفرت برخی از آن‌ها از خودشان در حدی است که ۱۹ درصدشان به خودکشی فکر می‌کنند و ۷ درصد آن‌ها حتی اقدام هم کرده‌اند. البته این اختلال منحصر به زنان نیست و شدت آن نیز در افراد متفاوت است.
اختلال خودزشت‌پنداری، اختلالی مزمن است که به طور مساوی برای مردان و زنان پیش می‌آید. این اختلال معمولا از دوران نوجوانی شروع می‌شود و تا اوایل بزرگسالی ادامه می‌یابد.
براساس پژوهش‌هایی که در سال ۹۰ و ۹۱ در بیمارستان تخصصی پوست رازی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت گرفت، از ۲۰۰ نفر (که بیشتر آن‌ها خانم بودند)، یک‌سومشان از اختلال خودزشت‌پنداری رنج می‌بردند و کسر بیشتری از این آمار جوانانی بودند که دهه دوم و سوم زندگی‌شان را سپری می‌کردند.شیوع این اختلال روانی میان متأهل‌ها و مجردها تقریبا برابر بود؛
ولی درافراد تحصیل‌کرده رواج کمتری
داشت. همچنین تعداد بیشتری از موارد تحت بررسی مربوط به طبقه اجتماعی‌اقتصادی پایین جامعه و افرادی می‌شد که متحمل آسیب‌هایی در کیفیت روابط خود بودند. نتایج حاصل از این پژوهش‌ها نشان می‌دهد اختلال خودزشت‌پنداری می‌تواند یکی از مهم‌ترین دلایل آمار رو به رشد درمان‌ها، مداخلات پزشکی و غیرپزشکی، جراحی‌های پلاستیک و زیبایی بین زنان و مردان ایرانی باشد.لزوم توجه به این اختلال همه‌گیر بر کسی پوشیده نیست؛ اما اینکه چرا تا این حد نسبت به این اختلال بی‌توجهی صورت می‌گیرد، موضوع جالبی است.
بازار عمل‌های زیبایی و واردات لوازم آرایش و همچنین مد و پوشاک، تجارت بسیار پرسودی است که سودجویانی فراوان در آن مشغول فعالیت هستند.
میلیاردها دلار (یا با توجه به گرانی این روزها میلیون‌ها دلار) پول هر روز در این بازار در حال گردش است که قاعدتا بخش بزرگی از آن به جیب سودجویان روانه می‌شود و به همین دلیل هم همواره مقاومت شدیدی از طرف این افراد نسبت به بیان حقایق وجود
دارد.
اینکه در بسیاری از رسانه‌های جمعی هیچ‌گاه بحث‌های جالب توجهی در این زمینه صورت نمی‌گیرد یا صدای منتقدان به جایی نمی‌رسد هم، ناشی از همین موضوع است.
باید بدانید عبور از این بحران دامن‌گیر نیاز به آگاه‌سازی گسترده‌ای دارد که به‌راحتی ممکن نیست و تا زمانی که عزمی جدی در این زمینه وجود نداشته باشد و کارشناسان فرصت بیان حقایق را پیدا نکنند، نمی‌توان امیدی به حل این بحران داشت.