وی در پاسخ به این سؤال که علت پذیرش نقش در این نمایش چه بوده،‌ گفت: به دلائل مختلفی کار را قبول کردم، نخست خود کارگردان خانم ماهیان دوست داشتم با او کار کنم دوم نقش و متنی بود که برای جذابیت ایجاد کرد؛ به دلیل بعد انسانی که داشت چرا که به درونیات آدم‌ها با معضلاتشان می‌پردازد و آنها را روایت می‌کند و باعث می‌شود آدم‌هایی که کمتر برخی چیزها را می بینند بدان توجه کنند و پای صحبت‌ها این آدم‌ها با معضلاتشان بنشینند.

سیاحی یادآور شد: در واقع نوعی روایت خود افراد از خودشان برایم جذاب است و اینکه تصمیم داشتم ببینم از پس این کار بر می‌آیم یا خیر.

وی در پاسخ به این سوال که آیا روایت‌های این نمایش تلخی زیاد ندارند، گفت: من به تلخ و شیرینی ماجرای نمایش‌ها هیچ گاه فکر نمی‌کنم، به این فکر می‌کنم نقشی که می‌خواهم بازی کنم چه تجربه جدیدی برایم است و اینکه از پس یک سری مسائل و تجربیات بر می‌آیم، در واقع پذیرش نقش‌ها نوعی چالش برای خودم محسوب می‌شود.

این بازیگر تئاتر و تلویزیون با بیان اینکه روال زندگی فردی که دچار مشکل جسمی است و می‌خواهد با همه سختی درونیاتش را به تماشاچی‌ها نشان دهد خیلی شگفت‌انگیز است، توضیح داد: ما برای کار دو ماه تمرین داشتیم، دیالوگ‌ها طولانی و کار دیالوگ محور بود، بهرحال هر فردی شغلی که انتخاب می‌کند مشکلات خاص خود را هم دارد، این هم جزء کار ما است که باید به آن عادت داشته باشیم و نقشی را پرورش دهیم و این درست است که حذف کردن دیالوگ‌ها و پرورش نقش سخت و دشوار است اما بهرحال جزء کار محسوب می‌شود.

سیاحی با اشاره به بازخوردهایی که از تماشاگران نمایش گرفته است، گفت: بیشتری‌ها کار را دوست داشتند، آنهایی که با من در ارتباط بودند کار و نقش را می‌پسندیدند بهرحال کار به خاطر شکل روایی که دارد شاید قدری مرسوم نباشد و ارتباط برقرار کردن با کلیت کار برای عده‌ای دشوار باشد اما در نهایت این هم یک مدل و شیوه کار است و خوب است که کارها را با شیوه‌های مختلف ببینیم و مدام در ذهنمان یک الگوی خاص از تئاتر نباشد و خود این به جذابیت نمایش‌ها می‌افزاید.

وی درباره چالش ذهنی که نمایش با مخاطب ایجاد می‌کند و تأثیری که این چالش بر زندگی خود بازیگران دارد، گفت:‌ معمولاً جدا کردن فضای زندگی افراد از نقش‌هایشان کار خیلی سختی است و اگر کسی بتواند این تمایز را قائل شود، به نظرم خیلی فرد بزرگی است. اما در نهایت در حد خیلی کم هم تأثیر نقش‌ها بر زندگی شخصی خود آدم‌ها صورت می‌گیرد و این درصدهای مختلف دارد.

سیاحی یادآور شد: من خودم پس از هر اجرا و انرژی زیادی که گذاشته‌ام، حداقل به نیم ساعت وقت و تنها بودن نیاز دارم تا بتوانم از سالن بیرون بروم، حال نمی‌دانم شاید هم این تأثیرات سن و سال باشد.

این بازیگر که این روزها در حال تمرین چند نمایش و اجرای تروما در سالن ناظرزاده ایرانشهر است، درباره وضعیت تئاتر کشور گفت: به نظرم وضعیت تئاتر نه خوب و نه بد است، بهرحال ما شرایط خاص اقتصادی داریم و همه چیز روی تئاتر تأثیر می‌گذارد و گروه‌ها برای اینکه تماشاچی داشته باشند و چرخ معیشتی‌شان بچرخد، مجبورند دست به الگوهای تکراری برای نمایش‌ها بزنند و این قدری از خلاقیت و کارهای تجربی کم می‌کند.

وی با بیان اینکه باید هزینه‌های تئاتر مخصوصا با این وضعیت کف سالن‌های خصوصی و اجاره سالن‌ها در بیاید، گفت: من فکر میکنم این امر خیلی تأثیر بسزایی دارد بگذریم از اینکه خود آدم‌ها هم قدری به لحاظ‌هایی تنبل شده‌اند و سعی نمی‌کنند کارهای جدید انجام دهند تا ارتقا پیدا کنند.

سیاحی در پایان با بیان اینکه دو نمایش دیگر در دست تمرین دارد، گفت:‌ همین الان هم در سالن تمرین هستم و امیدوارم تا آخر سال هم این دو کار به سرانجام برسد و اجرا در بیاید.

انتهای پیام/