دغدغه شغل و درآمد تمرکز ورزشکاران را کم می‌کند / قول می‌دهم تلاشم را برای کسب مدال انجام دهم
در این گفتگو پای صحبت‌های محمد محمدی بریمانلو جودوکار خراسان شمالی اعزامی به جاکارتا نشستیم و او قول انجام تمام تلاشش را برای کسب مدال داد.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، به نقل از فارس ، محمد محمدی بریمانلو جودوکار ملی‌پوش وزن منفی ۷۳ کیلوگرم، یکی از ۶ جودوکار اعزامی به بازی‌های آسیایی جاکارتا اندونزی است.
بریمانلو متولد سال ۱۳۷۲ و از کرمانج های خراسان شمالی و فرزند پنجم یک خانواده ۸ نفره ست و بیش از ۱۰ سال است که جودوکار می‌کند.
مدال‌ها و افتخارات
او ۵ مدال برون‌مرزی شاملِ برنز مسابقات آسیایی نوجوانان در سال ۸۸، برنز جوانان آسیا در سال ۹۳، برنز بزرگ‌سالان آسیا در سال ۹۶ و دو برنز از گرند پری چین و آنتالیا در سال‌های ۹۶ و ۹۷ را دارا می‌باشد.
بریمانلو همچنین ۷ طلا و چندین مدال نقره و برنز کشوری را در کارنامه ورزشی خود دارد و دو سال نیز در لیگ کشور تکنیکی‌ترین بازیکن در وزن خودش معرفی‌شده است.
محمدی بریمانلو در رنکینگ جهانی جودو در جایگاه هفدهم قرار دارد و تا به الآن سهمیه حضور در المپیک ۲۰۲۰ را کسب کرده است.
او در مسابقات گرند پری آلمان در سال ۹۶ با عدم رویارویی با نماینده رژیم اشغالگر قدس در این مسابقات کلکسیون افتخارات خود را تکمیل کرد.
در ادامه گفتگوی با این جودوکار بااخلاق را می‌خوانید
چرا جودو؟
چون جودو ورزش اول استانمان است و به ورزش بومی و محلی چوخه شباهت زیادی دارد و خانواده‌ام نیز به این ورزش متمایل بودند و این موارد دست‌به‌دست هم داد تا به سمت ورزش جودو کشیده شوم؛ زمانی که شروع کردم ۹ سالم بود.
پیش از من کسی از اقوام ورزش حرفه‌ای انجام نداده و اولین ورزشی محمدی‌ها هستم البته بعد از من وارد ورزش شدند اما قبل از من کسی نبوده و بعد از من خانواده‌ها به هدایت فرزندانشان به‌سوی ورزش متمایل‌تر شدند.
نحوه انتخابتان برای اعزام به جاکارتا؟
قبل از ورود به تیم ملی انتخابی‌های زیادی را گذراندم و موفق شدم به عضویت تیم ملی درآیم و بعد از ملی‌پوش شدن به مسابقات برون‌مرزی اعزام شدیم و در مسابقات برون‌مرزی و انتخابی داخلی توانستم شرایط بهتری از خود نشان دهم و هم‌اکنون ۸ ماه می‌شود که به ما گفتند برای بازی‌ها انتخاب شدید و در اردوها برای آمادگی جهت حضور در بازی‌های آسیایی به سر می‌بریم.
آخرین مسابقه قبل از جاکارتا؟
آخرین مسابقه آنتالیا ترکیه بود که بعدازآن به علت آسیب‌دیدگی مسابقات بعدی را شرکت نکردم و تحت درمان قرار گرفتم تا برای بازی‌های آسیایی آماده شوم؛ از شهریور ۹۵ مدام در اردوهای تمرینی هستم و الآن ۸ ماه است که ویژه برای بازی‌های آسیایی در اردو هستم.
۲۲ نفر برتر جهان مستقیم سهمیه حضور در المپیک دریافت می‌کنند
هر جودوکاری اگر جزو ۲۲ نفر برتر جهان باشد، مستقیم سهمیه المپیک دریافت خواهد کرد و ۱۰ نفر هم به‌صورت قاره‌ای اعزام می‌شوند که درواقع در هر وزن ۳۲ نفر در المپیک حضور دارند و من در حال حاضر نفر ۱۷ رنکینگ جهانی هستم و مستقیم می‌توانم در میدان المپیک ۲۰۲۰ حاضر باشم.
البته تا زمانی که سهمیه‌های المپیک اعلام شود عملکرد جودوکاران در مسابقات مختلف مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و باید سعی کنم این حضور را حفظ و در صورت امکان جایگاهم را در رنکینگ جهانی ارتقاء ببخشم و اگر جزو ۸ نفر اول شوم در وضعیت سرگروه قرار می‌گیرم.
روند برگزاری اردوها؟
قبل از سال یک مربی ازبکی به تیم اضافه شد که خیلی باتجربه و از قهرمان‌های قدیم است و چند سال هم مربی تیم ملی ازبکستان بوده و قهرمان المپیک و جهان تربیت‌کرده است.
حضور این مربی هم ازنظر روحی و هم فنی خیلی برای تیم خوب بود و روند برگزاری اردوها هم خیلی خوب بوده و بعد از عید مدام در اردو بودیم و اردوها در تهران برگزار می‌شد و البته به کشورهای ژاپن و روسیه برای شرکت در اردوی مشترک نیز اعزام شدیم و آخرین مرحله اردو نیز که متصل به اعزام بود در رامسر که در شرایط آب و هوایی نزدیک‌تری به جاکارتا دارد برگزار شد.
آسیا مهد جودوست/ ۱۰۰ درصد آمادگی‌ام روی تاتامی خواهد بود
مهد جودو آسیا است و کشورهایی همچون کره، ژاپن، قزاق، ازبک و البته ایران از قدرهای جودو محسوب می‌شوند؛ حدود ۲۵ کشور در جودو بازی‌های آسیایی شرکت کرده‌اند و من شناخت کافی از حریفانم دارم، ۵ مبارزه را باید ببرم که به طلا برسم و قطعاً تمام تلاشم را برای کسب مدالی خوش‌رنگ انجام می‌دهم، ۸۰ درصد آمادگی دارم و ۱۰۰ درصد آمادگی‌ام روی تاتامی خواهد بود.
حدود ۲۵ نفر در وزن من شرکت کرده‌اند و با توجه به ثبت‌نام‌ها تقریباً می‌دانم در ۸ نفر و یا در ۴ نفر چه کسانی حریفانم خواهند بود و البته قرعه‌کشی اصلی یک روز قبل از مسابقه و بعد از وزن‌کشی است.
۱ شهریور به جاکارتا اعزام شدیم و از ۷ شهریور مسابقات جودو آغاز می‌شود که در ۷ شهریور دو وزن اول، ۸ شهریور دو وزن وسط و نهم شهریور سه وزن آخر مسابقه می‌دهند و من ۸ شهریور روی تاتامی می‌روم و هفتم وزن‌کشی دارم و همچنین دهم نیز مسابقات تیم به تیم در ۵ وزن است که در سه وزن آقایان و دو وزن بانوان برگزار می‌شود.
احساستان نسبت به جاکارتا؟
صرف حضور در بازی‌های آسیایی خوشحالم نمی‌کند و لحظه گرفتن مدالی خوش‌رنگ برای کشور واقعاً خوشحال خواهم بود و احساس خوبی خواهم داشت
خیلی خوشحالم از اینکه نماینده جودو استان در این مسابقات هستم و البته ورود به بازی‌ها کار سختی نیست و زمانی واقعاً خوشحال خواهم بود که بتوانم مدالی خوش‌رنگ برای مردم کشور و استانم به ارمغان بیاورم.
این بزرگ‌ترین میدانی است که تاکنون حضور داشتید؟
نه. مسابقات جهانی هم شرکت کردم که خیلی سخت‌تر از بازی‌های آسیایی است و با مسابقات آسیایی قابل‌مقایسه نیست و من در مسابقات جهانی بزرگ‌سالان حضور داشتم البته چون مدال نگرفتم نمی‌توانم بگویم از خودم راضی هستم البته مسابقه بدی هم نبود و من با حریف قهرمان جهان بودم که تا دقایق آخر هم مساوی بودیم و با کوچک‌ترین اتفاق باختم؛ این مسابقات در سال ۹۶ بود که دور سوم از گردونه رقابت‌ها حذف شدم.
سال گذشته مسابقات آسیایی شرکت کردم و دقیقاً همان رقیب‌هایم امسال در بازی‌های آسیایی شرکت کرده‌اند اما به‌هرحال بازی‌های آسیایی استرس بیشتری نسبت به مسابقات آسیایی دارد.
میدان جاکارتا خیلی برایم مهم است و حتی شاید از مسابقات جهانی هم برایم پراهمیت‌تر باشد اما میدان خیلی بزرگی برای جودو محسوب نمی‌شود و مسابقات سخت‌تر از جاکارتا را حضور داشتم.
شیرین‌ترین و تلخ‌ترین خاطره؟
اولین مسابقه بزرگ‌سالان که گرند پری در چین در سال ۹۶ مدال برنز گرفتم و شیرین‌ترین خاطره‌ام بود چون اولین مدالم در رده بزرگ‌سالان را کسب می‌کردم
و تلخ‌ترین هم مسابقات آنتالیا بود که در حین مسابقات پدرم را از دست دادم و به‌شدت در اندوه فرورفتم.
دومرتبه نیز با ناداوری در مسابقات تونس و گرجستان در مبارزات پای فینال از رسیدن به فینال بازماندم که خیلی برایم تلخ بود.
سختی‌های ورزش حرفه‌ای؟
مدام در اردوام و کمتر خانواده‌ام را می‌بینم.
یک ورزشکار حرفه‌ای یک جای سالم در بدن ندارد و از آسیب‌هایی که در ورزش دیدم می‌توانم پارگی رباط، مشکل کتف، دیسک کمر و شکستگی ترقوه را ذکر کنم درواقع یک ورزشکار حرفه‌ای بعدازاینکه ورزش را کنار بگذارد شاید از یک معتاد بیشتر آسیب‌دیده باشد.
ورزشکار حرفه‌ای تمرینات پرفشار و رژیم‌های سخت را تحمل می‌کند و فقط آن لحظه‌ای که روی سکو می‌رود فشارها و دردهایش را فراموش می‌کند.
بریمانلو با خنده می‌گوید باید بگویم که ورزش حرفه‌ای برای سلامتی خیلی ضرر دارد.
اگر به عقب برگردید بازهم ورزش حرفه‌ای و جودو را انتخاب می‌کنید؟
محمدی بریمانلو با مکث می‌گوید نمی‌دانم. شاید ورزش حرفه‌ای را انتخاب کنم اما مطمئن نیستم بخواهم جودو را انتخاب کنم و با خنده می‌گوید شایدم فوتبال را انتخاب کنم.
وی سپس با جدیت اضافه می‌کند: ورزش‌های رزمی متأسفانه در ایران جایگاهی ندارد اما در دنیا ورزش‌های رزمی اگر یک رزمی‌کار را در خیابان ببینند از چهره‌ها خودشان می‌فهمند که ما جودوکار هستیم و در ایران کمتر توجه می‌کنند و تبلیغات و شناساندن این ورزش‌ها به مردم کم است و مسئولان به ورزش‌های رزمی کم‌توجه‌اند.
البته جودو عشق است و شاید اگر برگردم دوباره جودو را انتخاب کنم و اگر از من بپرسند شیرین‌ترین و تلخ‌ترین ورزش چیست بازهم می‌گویم جودو چون جودو عشقی ست که در عین سختی، شیرین است و اگر غیرازاین می‌بود نمی‌توانستم بر دوری از خانواده و شرایط سخت تاب بیاورم.
قول مدال؟
در جودو هیچ‌کس نمی‌تواند قول مدال بدهد چون جودو ورزش لحظه‌هاست و خیلی وقت‌ها از حریفت خیلی بهتری اما در یک ثانیه زیر پایت خالی می‌شود و فنی می‌خوری که فرصتی هم برای جبران نداری و مسابقه تمام می‌شود اما قطعاً تمام تلاشم را می‌کنم که بتوانم در این مسابقه بهترین نتیجه را بگیرم، می‌توانم قول بدهم که تمام تلاشم را می‌کنم که مدال بگیرم.
از جودو چه آموختید؟
جودو دو بخش دارد؛ آموزش و تعلیم و تربیت.
روزی که وارد جودو شدیم اول کمربند سفید بعدش زرد و سبز و به همین ترتیب تا مراتب بالاتر و همه هم باید به هم احترام بگذارند یعنی اولین چیزی که از جودو یاد گرفتم قبل از تعلیم جودو، تربیت جودو بود و فکر می‌کنم جودو روی اخلاق و رفتار یک ورزشکار خیلی تأثیر دارد اینکه به بزرگ‌تر از خودش احترام بگذارد و اولین چیزی که بعد از ورود به این رشته انسان می‌آموزد احترام به بزرگ‌تر و کسی که از تو بالاتر است می‌باشد.
سن ورزش قهرمانی؟
در ایران سن قهرمانی نهایت ۳۰ سال است و البته در دنیا قهرمان‌های آسیا را می‌شناسم که ۳۶ و یا ۳۷ سال سن دارند اما هنوز هم مسابقه می‌دهند و قهرمانی کسب می‌کنند.
الگو؟
من معمولاً زندگی‌نامه ورزشکاران بزرگ را مطالعه می‌کنم و زندگی‌نامه مایکل فلیپس شناگر آمریکایی که ۲۱ مدال المپیک کسب کرده را نیز مطالعه کردم که رمز موفقیتش چه بوده و چطور زندگی می‌کردند و تمرین می‌کرده که این موفقیت‌ها را به دست آورده و توجه ام را جلب کرده است اما الگویم در زندگی پدرم بود که پاک زندگی کردن را به من آموخت.
چقدر درس خواندید؟
ترم آخر کارشناسی تربیت‌بدنی‌ام و بعدش قصد دارم به سربازی بروم و البته اگر در جاکارتا طلا بگیرم معاف می‌شوم.
افق دیدتان کجاست؟
سقف آرزوهای هر ورزشکاری این است که مدال المپیک بگیرد و من هم همین آرزو را دارم که انشالله در المپیک ۲۰۲۰ ژاپن بتوانم مدال بگیرم.
در رشته جودو این‌طور نیست که سهمیه گرفتی و تمام، بلکه باید سهمیه را حفظ کنم و در مسابقات حضور بیابم و نتایج خوبی بگیرم و روی سکو باشم تا در لیست رنکینگ جهانی باقی بمانم و بتوانم سهمیه المپیک را حفظ کنم و در صورت امکان جایگاهم را در رنکینگ بهتر کنم.
لازم می‌دانم از مربی‌ام رضا مهنان که از ۹ سالگی جودو را پیش ایشان آموختم تشکر کنم و درواقع هر چه دارم از ایشان است، همچنین آقای خسرویار که در این چند سال که در هیات بودند واقعاً زحمت می‌کشند.
مربیگری؟
فکر نمی‌کنم وارد حیطه مربیگری بشوم و به خاطر سال‌هایی که در اردو بودم و سختی و فشار زیاد احتمالاً بعد از قهرمانی کلاً از ورزش دور می‌شوم البته الآن نمی‌توانم بگویم بعد از قهرمانی چه‌کار می‌کنم اما در حال حاضر اصلاً به مربیگری فکر نمی‌کنم.
در حال حاضر تنها هدفی که دارم جاکارتا است و نمی‌دانم بعد از جاکارتا چه اتفاقی می‌افتد.
تابه‌حال سؤال نشده که جایی شاغل هستی یا نه
اگر در بازی‌های آسیایی مدال بگیرم طبق بخش‌نامه شغل دار می‌شوم، پیش‌ازاین در بازار آزاد بودم اما باوجود اردوها اصلاً زمانی برایم نمی‌ماند که کاری انجام بدهم.
باید به سمتی برویم که ورزشکار حرفه‌ای در کشور دغدغه‌ای نداشته باشد و فقط به فکر ورزش باشد چراکه تمرکز کافی داشتن برای کسب مدال و افتخارآفرینی بسیار مهم است.
عدم رویارویی با رژیم صهیونیستی؟
در مسابقات گرند اسلم آلمان بود که در دور اول حریف آمریکایی پیش رویم بود اما با انصراف حریف آمریکایی اگر وارد وزن‌کشی می‌شدم به حریف اسرائیلی می‌خوردم و بااینکه حدود ۵ کیلو برای آن مسابقات وزن کم کرده بودم اما سنگین رفتم روی باسکول و اصلاً وارد جدول مسابقات نشدم و نه‌تنها این بار بلکه دفعات بعد هم اگر قرار باشد با این ورزشکاران رقابت دهم، مسابقه نخواهم داد و به رسمیت نخواهم شناخت.
صحبت با همسالان؟
ورزش حرفه‌ای یک خوبی دارد که وقتی وارد ورزش حرفه‌ای می‌شوی باید خیلی چیزها را کنار بگذاری که این باعث می‌شود از بروز آسیب‌های اجتماعی که در جامعه امروز گریبان گیر جوانان است پیشگیری شود و به خاطر هدف والایی که داری خوشی‌های ناسالم را کنار می‌گذاری و مجبوری شب سر ساعت بخوابی و صبح بری سر تمرین حاضر باشی.
توصیه‌ام به جوان‌ها این است که حتماً در کنار درس و کارشان به ورزش بپردازند تا تندرست و سالم بمانند.
انتهای پیام/