سقاخانه یکی از اجزای هر محل و معبر در اصفهان قدیم شمرده می شد. به طوری که این سقاخانه ها علاوه بر کارکرد اصلی که داشته اند و آن در دسترس قرار دان آب آشامیدنی برای عابران بوده است، نذری و به ویژه نذر شمع نیز در ان انجام می شد.  سقاخانه مجلسی اصفهان، یکی از سقاخانه ها است.

 این سقاخانه که در میان عوام به سقاخانه مجلسی شهرت دارد در دالان مسجدجامع، کنار سر در آرامگاه مجلسی جا گرفته و کوچک است با سقفی مقرنس کاری و بسیار دودزده که البته این  دودزدگی و بقایای شمع­ها در دیواره و کف سنگاب آن نشانگر اعتبار دینی و تقدس آن است که به علت همجواری با آرامگاه نامبرده و آمد و شد زائرین اعتباری ویژه و برتر را در میان دیگر سقاخانه‌ها دارا است. این سقاخانه نمونه بارزی از دوگانگی نام و فرهنگ مذهبی سقاخانه برای عوام است که با گذشت زمان نکات اعتقادیشان درباره آن بیشتر شده و از گونه نخستین خود (محل خوردن آب) جدا گشته و همچون توتمی مورد ستایش قرار می­گیرد. به همین خاطر در شب­های جمعه طالبین بیشتری دارد و آن­ها را چنین اعتقاد است که اگر سنگ یا ریگی کوچک به دیواره چسبناکش که دود و چربی ناشی از شمع­ها بر آن نشسته بچسبد، حاجتشان برآورده خواهد شد