نجمه کریمیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، در این روز حوادث مهمی در کربلا رخ داد و این سرزمین شاهد یکی از صحنه‌های زیبایی از وفاداری بود.

تاسوعا روز دلدادگی برادری بود که تا پای جان در رکاب برادرش ماند و او را تا آخرین نفس‌های عمرش تنها نگذاشت.

حضرت عباس (ع) مظهر اخلاص، وفای به عهد، شجاعت، فداکاری، ادب و وفاداری است و برای همین است که نامش تا ابد در جهان ماندگار شد. چرا که در دامن ولایت و عصمت بزرگ شد و در مکتب علی (ع) و مادری چون ام البنین تربیت شد.

عباس، نمونه و الگوی ادب، اخلاص و شجاعت در تاریخ است، تاریخ به غیر از اهل‌بیت (ع)، بزرگ مردی چون قمر بنی هاشم به خود ندیده است.

حضرت عباس (ع) با بصیرت نافذی که داشت توانست نامی ماندگار از خود بر جای گذارد.

اوج بصیرت او زمانی بود که شمر با حربه جدا کردن علمدار کربلا از امام حسین (ع) و یارانش برای او امان نامه آورد ولی با وجود اینکه می‌توانست به طمع دنیا به جایگاهی برسد حتی به این فکر هم نیفتاد و سربلند از امتحان الهی بیرون آمد و با تمام وجود از امامت و ولایت دفاع کرد.

و حاضر نشد جواب شمر را بدهد و وقتی امام حسین (ع) می‌فرمایند که شمر فاسق است ولی شما پاسخش را بده در یک جمله پاسخ شمر را می‌دهد که:

خدا لعنت کند تو و امیرت و امان نامه‌ات؛ من امان نامه بگیرم در حالی که امام و مولایم، پسر فاطمه (س) امان نامه نداشته باشد! و شمر را شکست خورده از این حربه رد می‌کند. این بزرگترین درس وفاداری در جامعه انسانی است که عباس به یادگار گذاشت.

امام صادق (ع) در عباراتی، عباس را چنین توصیف می‌کنند، بصیرت نافذ، بینش عظیم، ایمان بسیار و شدید، جهاد در محضر امام حسین (ع)، جانبازی و ایثار، شهادت در راه امام خود، تسلیم در برابر جانشین رسول خدا (ص)، تصدیق امام زمانش، وفاداری، تلاش تا آخرین حد و…

وفاداری حضرت عباس در دوران امامت برادر بزرگوارش امام حسن (ع) نیز ثابت شده بود. آن حضرت در جریان توطئه صلح اجباری که از سوی معاویه به امام مجتبی (ع) تحمیل شد نیز گوش به فرمان ولی امر خویش بود و تا آخر مطیع فرمان برادرش بود.

ادب و معرفت نیز در عباس خلاصه شد و ادب در برابر او زانو زد. وفاداری او هم به غیر از موضوع امان نامه جایی معنا گرفت که برای رفع عطش بچه‌ها به دل فرات زد و با آنکه امواج دل انگیز آب را دید تصویر برادر و یارانش پیش چشمش آمد و شرمنده شد از اینکه جرعه‌ای آب بنوشد آری آب هم شرمنده رخ او می‌شود

و حتی تا آخرین نفس، مشک بر دهان به مولایش وفادار ماند. و چه قدر سخت است وفاداری به شیوه عباس.

و چه خوب است راه و شیوه عباس را زندگی کردن.

مهم‌ترین درسی که از علمدار کربلا می‌توان گرفت این است که در بزنگاه غفلت و نمایان شدن باطل، ولی امر را تنها نگذاریم و با بصیرت داشتن تسلیم امر او باشیم.

نجمه کریمیان