به وعده ها عمل کنید
توصیهٔ بعدی ما مسئلهٔ عمل به وعده‌ها است؛ این را یک فریضه بدانید، مثل نماز. اگر یک کاری را شک دارید که میشود کرد یا نمیشود کرد، حتماً وعده ندهید؛ آن چیزی را وعده بدهید که میدانید میتوانید انجام بدهید، و حتماً انجام بدهید. امام خامنه ای ۸/۶/۱۴۰۱
به گزارش پایگاه خبری ربیع، توصیهٔ بعدی ما مسئلهٔ عمل به وعده‌ها است؛ این را یک فریضه بدانید، مثل نماز. اگر یک کاری را شک دارید که میشود کرد یا نمیشود کرد، حتماً وعده ندهید؛ آن چیزی را وعده بدهید که میدانید میتوانید انجام بدهید، و حتماً انجام بدهید. امام خامنه ای ۸/۶/۱۴۰۱
مسئولان به هر شهر و روستا و کوی برزن و محله و مسجدی که می روند با مردم صحبت می کنند و قول و وعده هایی را برای حل مشکلات می دهند اما آنچه مهم است اینکه باید وعده ای داده شود که امکان اجرای آن باشد و به جد باید وارد شد تا وعده داده شده محقق گردد، وعده هایی شدنی مردم را همراه و همگام می کند و بسیاری از مشکلات به دست همین مردم حل خواهد شد از طرفی عمل به وعده علاوه بر ایجاد اعتماد نشاط آفرینی اجتماعی نیز خواهد داشت، افراد خوشحالند و به خود می بالند که توانسته اند با طرحی مشکلی به حل آن کمک کنند. اصل عمل به وعده از توصیه های مقام معظم رهبری به دولتمردان است که البته این از ارزش‌های قرآنی و اسلامی است که بر آن تاکید شده است. اینکه این توصیه مهم به عنوان یک فریضه مطرح می شود و در کنار نماز گذاشته می شود دلیل اهمیت آن است. چنانچه خداوند حکیم، در آیه ای، وفاداری به هر پیمانی را از مؤمنان می خواهد و می فرماید:
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! به پیمان ها وفا کنید». (مائده: ۱)
نیز می فرماید: وَ أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ کانَ مَسْوءُلاً. (اسراء: ۳۴)
به پیمان های خود وفادار باشید زیرا از پیمان ها سؤال خواهد شد.
و در آیه دیگری هم آمده است: «وَ الَّذینَ هُمْ ِلأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ؛ آنان (مؤمنین) به امانت و عهد و پیمان خود وفادارند». (مؤمنون: ۸)
این آیات جایگاه عهد و پیمان که همان وعده است را در قرآن روشن می سازد و اهمیت ویژه آن را بیان می کند.
نادیده گرفتن پیمان ها، جز خودخواهی و بی اعتنایی به حقوق دیگران و سبک شمردن شخصیت آنها علتی ندارد و افراد خودخواه و پیمان شکن از دید پیامبر اکرم نکوهش شده‌اند. چنان که ایشان فرموده اند: «لا دینَ، لِمَن لا عهدَ له؛ آن کس که به پیمان خود وفادار نیست، مسلمان نیست».
مهمترین سرمایه یک جامعه، اعتمادی است که افراد به یکدیگر دارند؛ و هر آن چه این اعتماد و همبستگی را تقویت کند، مایه سعادت و پیشرفت جامعه است و هر چیزی که بر آن لطمه وارد کند، عامل شکست و بدبختی است. وفای به عهد از فطریاتی است که هر انسانی با مراجعه به وجدان آن را درک می کند، از این رو همه اقوام و ملل، حتی اقوام جاهلی پایبندی به آن را لازم می دانند.
پایبندی مسلمانان به پیمان هایشان، یکی از عوامل پیشرفت اسلام در قرن‌های نخستین بود، مانند قانون امان که همچون عهد نامه قطعی تلقی می شد. در فتح شهر سُهْریاج (سوریان)، مردم شهر از یک مسلمان امان خواستند و او به آنها امان داد، مردم دروازه را گشوده و از سپاه اسلام خواستند امان نامه را محترم بشمارند. آنها نیز چنین کردند و این کار اثر بسیار مطلوبی در جلب و جذب ساکنان شهر به سوی اسلام داشت. پیامبر (ص) می فرماید: «پایین مرتبه ترین مسلمان می تواند تعهدی از سوی جمعیت بر عهده بگیرد».
تمام پیشرفت های انسان، مولود زندگی اجتماعی و پیوند افکار آنان با یکدیگر است، که نخستین راهکار تقویت آن، وفای به عهد است. اگر مسأله وفای به عهد و میثاقهای فردی و بین المللی کنار گذاشته شود شیرازه زندگی بشر از هم گسسته می شود. امام علی (ع) می فرماید: «به دوستی کسی که به عهدش پایبند نیست اعتماد مکن». افزون بر این، اصل عدالت که از بدیهی ترین اصول اخلاق اجتماعی است بدون وفای به عهد و پیمان اجرایی نمی شود. اینها همه دلیل توصیه موکد رهبری فرزانه انقلاب به مسئولان است که یا وعده ندهید یا به آن عمل کنید و اگر در عمل به وعده توفیق نشد علت آنرا برای مردم بیان کنید مردم باید یا تحقق وعده را ببینند و لمس کنند یا بدانند چرا وعده ای محقق نشده است؟ وقتی رئیس دولت قول می دهد با فساد مبارزه می شود، با گرانی و تورم و گرانفروشی مقابله می شود، با پارتی و پارتی بازی و اشرافیگری و غیره برخورد می شود مردم باید این برخورد را مشاهده و لمس کنند تا اعتمادشان به دولت زیاد شود و دست و دلشان با دولت یکی شود آن وقت هیچ قدرتی نمی تواند این دولت و ملت را مشکل مواجه کند. از طرفی بی اعتمادی، ثمره عدم پایبندی به عهد می باشد، و اگر ارکان وفای به عهد و پیمان در جامعه متزلزل شود، همه در آتش بی اعتمادی خواهند سوخت، رفتاری که هیچ انسان عاقلی مرتکب آن نمی شود.
به ادامه فرمایش رهبری عزیزمان توجه کنیم: همچنان که رفتن در میان مردم و کار کردنِ برای مردم امید ایجاد میکند، اعتماد ایجاد میکند، عمل نکردن به وعده درست نقطهٔ مقابل [آن] است: مردم را ناامید میکند، حتّی نسبت به زحماتی هم که در جای دیگر شما میکشید مردم را مردّد میکند؛ یک چیزی را شما وعده بدهید که این کار را ما در این شهر شما، در این محلّ شما انجام میدهیم و بعد به نتیجه نرسد، نتوانید انجام بدهید و انجام ندهید. یک موارد اضطراری ممکن است پیش بیاید، در این موارد بروید برای مردم توضیح بدهید که مردم بدانند، امّا بنا را بر این نگذارید که ما انجام نمیدهیم، برای مردم توضیح میدهیم؛ این، اصل نیست؛ اصل، انجام دادن وعده است، تحقّق این وعده است که این باید حتماً اتّفاق بیفتد و انجام بگیرد.