مظفر حاجیان

به گزارش پایگاه خبری ربیع، بیش از چهل روز به انتخابات دوره دوازدهم مجلس شورای اسلامی و دوره ششم انتخابات مجلس خبرگان نمانده است. قرار است مردم در روز یازدهم اسفندماه به پای صندوق های رای رفته، و ضمن انجام تکلیف و استفاده از حق قانونی خود، رای بدهند و نمایندگان خود را برای دو مجلس مهم انتخاب کنند اما به چه کسانی باید رای داد چیزی است که از امروز نیاز به مطالعه و بررسی و شناخت دارد؟ باید در فرصت مانده تا انتخابات با بررسی سوابق و عملکرد کسانی که وارد عرصه نامزدی شده اند و فیلترهای اجرایی و نظارت را پشت سر گذاشته اند شناخت عمیق تر پیدا کرد و با آگاهی کامل رای دارد؟ با توجه به سخن و فرمایش مولای متقیان علی ابن ابیطالب علیه السلام باید کسانی را به مسئولیت رساند شجاع باشند و از هیچ قدرتی ترس به دل راه ندهند و در واقع خدا ترس باشند و بس! انسان خدا ترس خدایی رای می دهد و از ارزشهای الهی کمتری لحظه و مقدار عقب نشینی نمی کنند و از هیاهوی دشمن و گرد و خاک همراهان داخلی او خوفی به دل راه نمی دهند؟ کشور ما پرچمدار اسلام محمدی و هادی و حامی مجاهدان مسلمان در سراسر جهان است و استکبار سالهاست سیلی های محکم و پشت سرهم از ایران و ملت بزرگش نوش جان کرده و طبعا به دنبال پیدا کردم راهخی برای کشیدن ترمز رشد و توسعه ایران در عرصه ای مختلفی است که توانسته و در دوره چهل و چند ساله به دست آورد و عقب ماندگیهای دوره ای گذشته ای که تحت ظلم استکبار بوده است جبران نماید.

این رشد و توسعه اعجاب آور و شگفت انگیز دشمن را بر آن د اشته تا به هر ریسمان پوسیده ای چنگ بزند شاید بتوان از سرعت پیشرفت مردم ایران بکاهد؟ یکی از این ابزارها در مسئولیت قرار گرفتن افراد ترسو و بز دل است؟ کسانیکه بخاطر دنیا زدگی خود از هر چیزی که دنیایشان را تهدید کند می ترسند! اینها بهیچ وجه به درد مجلسین شورای اسلامی و خبرگان رهبری نمی خورند؟ کسانی باید وارد این عرصه های مهم شوند که از هیچ دادو فریادی و جو و غوغای شیطانی نمی ترسند و به دل آتش می روند و آنرا خاموش می کنند؟ امروز با مشکلاتی که در کشور وجود دارد انسان شجاع و اهل جهاد لازم داریم؟ آری، نباید مسئولیت اجرایی را به آدمهای خوب بی عرضه و ترسو داد؛ توجه کنیم، حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، کمیل را مسئول منطقه ای نمود، سربازان اموی به این منطقه حمله بردند و آنجا را غارت کردند، حضرت نامه ای به کمیل نوشته که در نهج البلاغه آمده، مضمون آن این است که برخی تنها به درد دعای کمیل می خورند ولی توان اداره یک منطقه را ندارند! لذا باید از واگذاری مسئولیت به آدم های خوب بی عرضه در کشور جلوگیری شود و همچنین جلوی آدمهای پول دوست دنیا طلب و رانتخوار نیز گرفته شود.

این توصیه بسیار با اهمیت است! آدم بی عرضه جرات و جسارت تصمیم گیری ندارد؟ تصمیم گیری مسئول نیاز به شجاعت دارد، نیاز به جسارت دارد، داشتن علم تنها یا تعهد بدون جسارت و جرات کافی نیست! مسئول باید از حاشیه سازیها نترسد؟ از دلالان پر غوغا و پر سر و صدا ترسی به خود راه ندهد؟

امام صادق(علیه السلام) فرمودند : لَا تَنْظُرُوا إِلَى طُولِ رُکُوعِ الرَّجُلِ وَ سُجُودِهِ فَإِنَّ ذَلِکَ شَیْ‏ءٌ اعْتَادَهُ، وَلکِنِ انظُروا إِلى صِدقِ حَدیثِه وَأَداءِ الامانَه

نگاه نکنید که رکوع و سجود طولانی دارد چه بسا عادت کرده که رکوع و سجود کند و قرائت قرآنش خوب باشد اینها دلیل نمی شود به  صدق گفتار و امانتداری او نگاه کنید.(اصول کافی جلد دوم )

آدم خوب ولی ترسو حتی در موقع لزوم جرات گفتن حق را ندارد و از ترسی که از دیگران دارد به راحتی امانت را رها و خیانت خواهد کرد؟ چون به خدا ترسی نرسیده از نگاه این و آن می ترسد؟ از حرف دیگران هراس دارد؟ از حقی که شاید زیانی ظاهری دارد روی گردان خواهد بود و این نمی تواند مسئول خوبی باشد هر چند آدم خوبی باشد و نمازش را آنچنان بجا آورد و عبادتش زبانزد باشد؟ مگر نبود جناب کمیل ابن زیاد که با آنمهمه معنویت مورد عتاب مولی علی علیه السلام قرار گرفت؟ چون درست نیدیشید و در مسئولیت دچار اشتیباهی بزرگ شد و بدون اجازه رهبرش از منطقه ماموریتش پا فراتر گذاشت و خسارت سنگینی را بر مردم وارد کرد؟ یعنی مدیر و مسئول نباید وارد عرصه و میدان مسئول دیگر شود او باید تمام حواسش به دایره مسئولیت خود باشد و همینطور است سایر مسئولان را! نباید از اینکه اگر برای پیشگیری از گرانی اقدام کند شاید مثلا فلان تاجر یا تولید کننده را خوش نیاید بترسد؟ علی علیه السلام در نامه خود به جناب کمیل(نامه۶۱) که خیلی هم مورد احترام امام بود چنین نوشتند:

و من کتاب له (علیه السلام) إلى کمیل بن زیاد النخعی و هو عامله على هیت، ینکر علیه ترکَه دفع مَن یَجتاز به مِن جَیش العدو طالباً الغارَه:

أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ تَضْیِیعَ الْمَرْءِ مَا وُلِّیَ وَ تَکَلُّفَهُ مَا کُفِیَ لَعَجْزٌ حَاضِرٌ وَ رَأْیٌ مُتَبَّرٌ؛ وَ إِنَّ تَعَاطِیَکَ الْغَارَهَ عَلَى أَهْلِ قِرْقِیسِیَا وَ تَعْطِیلَکَ مَسَالِحَکَ الَّتِی وَلَّیْنَاکَ لَیْسَ [لَهَا] بِهَا مَنْ یَمْنَعُهَا وَ لَا یَرُدُّ الْجَیْشَ عَنْهَا لَرَأْیٌ شَعَاعٌ؛ فَقَدْ صِرْتَ جِسْراً لِمَنْ أَرَادَ الْغَارَهَ مِنْ أَعْدَائِکَ عَلَى أَوْلِیَائِکَ، غَیْرَ شَدِیدِ الْمَنْکِبِ وَ لَا مَهِیبِ الْجَانِبِ وَ لَا سَادٍّ ثُغْرَهً وَ لَا کَاسِرٍ لِعَدُوٍّ شَوْکَهً، وَ لَا مُغْنٍ عَنْ أَهْلِ مِصْرِهِ وَ لَا مُجْزٍ عَنْ أَمِیرِهِ.

 نامه اى از آن حضرت (ع) به کمیل بن زیاد نخعى که عامل او بر هیت بود. او را به سبب منع نکردن لشکر دشمن که از سرزمین او گذشته و به غارت مسلمانان رفته، سرزنش مى کند:

اما بعد. کسى که کارى را که بر عهده او گذاشته اند تباه سازد و به کارى که انجام دادنش بر عهده دیگران است، بپردازد، ناتوان مردى است با اندیشه اى ناقص. تاخت و تاز کردنت بر قرقیسیا و رها کردن مرزهایى که تو را به حفظ آنها فرمان داده ایم، به گونه اى که کس آنها را پاس ندارد و لشکر دشمن را از آن منع نکند، نشان نارسایى اندیشه توست.

تو به مثابه پلى شده اى که هر کس از دشمنانت بخواهد بر دوستانت تاخت آورد، از آن پل مى گذرد. چگونه است که تو را توان هیچ کارى نیست و کس را از مهابت تو بیمى به دل نیست. مرزى را نتوانى بست و بر شوکت دشمن شکست نتوانى آورد. نه نیاز مردم شهر را بر مى آورى و نه فرمانده خود را خشنود توانى ساخت. والسلام.

به یقین آدم های بی عرضه و ترسو نمی توانند تصمیم و اقدام درست داشته باشند! اینها پلی می شوند برای تسهیل ورود دشمن به میدان! باید تصمیم گیرنده اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و غیره بتوانند با تصمیم های درست دشمن را به هراس آورند؟ و ما مجلسینی اینچنین را در انتظاریم.

مظفر حاجیان