شورای حقوق بشر با نگرش و عکس العمل تبعیض آمیز به نقض حقوق بشر توسط کشورهای مختلف، مشروعیت و اعتبار خود را تا حد زیادی از دست داده است.
به گزارش ربیع به نقل از ایمنا، در روزهای اخیر اشتباهات نظامی نیروهای ائتلاف غربی – عربی در کشورهای مختلف بحران زده منطقه اوج گرفته و میزان تلفات غیر نظامیان را به حدی بی سابقه رسانده است. در آخرین مورد از این عملیاتهای فاجعه بار، روز جمعه ۳۰ مهر، یک منطقه در ۳۰ کیلومتری شهر کرکوک مورد حمله قرار گرفت. این حمله هوایی به یک مراسم تشییع جنازه نزدیک شهر کرکوک که در آن هیچ جنگجویی وجود نداشت ، به قتل عام دستکم ۱۵ زن و زخمی شدن ۵۰ زن دیگر منجر شد.
وقوع چنین جنایت جنگی در حالی است که هنوز بیش از چند هفته از فاجعه یمن نمی گذرد که در آن جنگنده های سعودی با هدف قرار دادن شرکت کنندگان در یک مراسم ختم تعداد زیادی از غیر نظامیان را به شهادت رساندند و با حمله مجدد به نیروهایی که در حال امداد رسانی به مجروحان بودند، ابعاد این فاجعه انسانی را هر چه بیشتر گسترده نمودند.
با این حال شورای حقوق بشر سازمان ملل در هیچ از موارد فوق و موارد مشابه بسیار دیگر احساس مسئولیتی برای تشکیل جلسه اظطراری ننمود و کشورهای مرتکب این جنایات را محکوم نکرد؛ اما اعضای این شورا وضعیت حلب را استثنایی خاص دیده و و در پایان هفته جاری، نشستی اضطراری درباره اوضاع این شهر در ژنو سوییس برگزار کردند. شرکت کنندگان در این نشست به احترام قربانیان حلب یک دقیقه سکوت کردند و زید رعد حسین، از مقامهای عالیرتبه این شورا در پیامی ویدیویی محاصره و بمباران بخش شرقی حلب را “جنایت در ابعاد تاریخی” خواند. در نهایت نیز اعضای شورا روز جمعه پس از پایان نشست ویژه نمایندگان خود، قطعنامه پیشنهادی انگلیس علیه سوریه را به رغم ۲۳ رأی مخالف و ممتنع، با ۲۴ رأی مثبت به تصویب رساندند.
تصویب این قطعنامه سخت گیرانه در حالی بود که ائتلاف روسی – سوری بنا به ملاحظات انسانی از پنجشنبه ۲۹ مهرماه آتش بس یکجانبه ای را در حلب برقرار کرده بودند که در جریان آن، افزون بر توقف حمله های هوایی روسیه علیه مواضع تروریست ها، واحدهای نظامی سوریه نیز برای تسهیل در خروج جنگجویان و افراد غیر نظامی از حلب، عقب نشسته بودند.
دیدن چنین برخوردهای گزینشی و تبعیض آمیزی با حقوق بشر، به خوبی این نکته را روشن می سازد که در وضعیت کنونی این نه جان انسانها و حقوق آنهاست که اهمیت دارد، بلکه مهم این است که نقض حقوق بشر و ارتکاب جنایات جنگی توسط چه کشورهایی رخ می دهد؛ آنهایی که همسو با منافع غرب هستند یا در برابر آن! بر این اساس، آمریکا و کشورهای همپیمان ضدسوری که شش سال قبل سناریوی ساقط کردن دولت قانونی بشار اسد را با استفاده ابزاری از گروههای تروریستی تحت الحمایه خود کلید زده بودند، هم اکنون برای جلوگیری از شکست تروریست ها در جریان حمله های ارتش سوریه با پشتیبانی هوایی روسیه، سناریوی اعمال فشار برای توقف فعالیت های ضد تروریستی در حلب را از طریق نهاد های بین المللی پیگیری می کنند. در چنین شرایطی شاید بتوان درک نمود که کشورها برای منافع خود دست به هر اقدامی بزنند، اما بازیچه شدن نهادهای حقوق بشری و پیروی آنها از منافع قدرتهای بزرگ، زنگ خطری برای جایگاه و مشروعیت حقوق بین الملل بوده و هر چه بیشتر اعتبار نهادهای حقوق بشری و استقلال عمل آنها را تضعیف می کند.
وقوع چنین جنایت جنگی در حالی است که هنوز بیش از چند هفته از فاجعه یمن نمی گذرد که در آن جنگنده های سعودی با هدف قرار دادن شرکت کنندگان در یک مراسم ختم تعداد زیادی از غیر نظامیان را به شهادت رساندند و با حمله مجدد به نیروهایی که در حال امداد رسانی به مجروحان بودند، ابعاد این فاجعه انسانی را هر چه بیشتر گسترده نمودند.
با این حال شورای حقوق بشر سازمان ملل در هیچ از موارد فوق و موارد مشابه بسیار دیگر احساس مسئولیتی برای تشکیل جلسه اظطراری ننمود و کشورهای مرتکب این جنایات را محکوم نکرد؛ اما اعضای این شورا وضعیت حلب را استثنایی خاص دیده و و در پایان هفته جاری، نشستی اضطراری درباره اوضاع این شهر در ژنو سوییس برگزار کردند. شرکت کنندگان در این نشست به احترام قربانیان حلب یک دقیقه سکوت کردند و زید رعد حسین، از مقامهای عالیرتبه این شورا در پیامی ویدیویی محاصره و بمباران بخش شرقی حلب را “جنایت در ابعاد تاریخی” خواند. در نهایت نیز اعضای شورا روز جمعه پس از پایان نشست ویژه نمایندگان خود، قطعنامه پیشنهادی انگلیس علیه سوریه را به رغم ۲۳ رأی مخالف و ممتنع، با ۲۴ رأی مثبت به تصویب رساندند.
تصویب این قطعنامه سخت گیرانه در حالی بود که ائتلاف روسی – سوری بنا به ملاحظات انسانی از پنجشنبه ۲۹ مهرماه آتش بس یکجانبه ای را در حلب برقرار کرده بودند که در جریان آن، افزون بر توقف حمله های هوایی روسیه علیه مواضع تروریست ها، واحدهای نظامی سوریه نیز برای تسهیل در خروج جنگجویان و افراد غیر نظامی از حلب، عقب نشسته بودند.
دیدن چنین برخوردهای گزینشی و تبعیض آمیزی با حقوق بشر، به خوبی این نکته را روشن می سازد که در وضعیت کنونی این نه جان انسانها و حقوق آنهاست که اهمیت دارد، بلکه مهم این است که نقض حقوق بشر و ارتکاب جنایات جنگی توسط چه کشورهایی رخ می دهد؛ آنهایی که همسو با منافع غرب هستند یا در برابر آن! بر این اساس، آمریکا و کشورهای همپیمان ضدسوری که شش سال قبل سناریوی ساقط کردن دولت قانونی بشار اسد را با استفاده ابزاری از گروههای تروریستی تحت الحمایه خود کلید زده بودند، هم اکنون برای جلوگیری از شکست تروریست ها در جریان حمله های ارتش سوریه با پشتیبانی هوایی روسیه، سناریوی اعمال فشار برای توقف فعالیت های ضد تروریستی در حلب را از طریق نهاد های بین المللی پیگیری می کنند. در چنین شرایطی شاید بتوان درک نمود که کشورها برای منافع خود دست به هر اقدامی بزنند، اما بازیچه شدن نهادهای حقوق بشری و پیروی آنها از منافع قدرتهای بزرگ، زنگ خطری برای جایگاه و مشروعیت حقوق بین الملل بوده و هر چه بیشتر اعتبار نهادهای حقوق بشری و استقلال عمل آنها را تضعیف می کند.