گرچه ایران تا چند سال پیش صادر کننده آب مجازی به وفور بود و اکنون نیز این اتفاق کم و بیش رخ می‌دهد، اما به دلیل خشکسالی‌های پی‌درپی بحث واردات آب نیز مطرح است و جزو طرح‌های در دست مطالعه وزارت نیرو است. ترس از بی آبی و خشکی ایران وزارت نیرو را وادار کرده که به واردات آب نیز فکر کند، درست است که این ایده هنوز به مرحله اجرا گذاشته نشده اما وزیر نیرو بر این باور است که از دو سال پیش روی این ایده فکر شده و ممکن است در آینده عملیاتی شود. این مساله نشان از عمق فاجعه بحران آب در کشور دارد و شاید در حال حاضر که آب در دسترس همگان است این موضوع درک نشود، اما قطعاً زمانی که دیگر آبی برای نوشیدن نباشد درک بی‌آبی و بحران آب ملموس‌تر خواهد شد. ایران کشوری در منطقه خشک و نیمه خشک است، علاوه بر این به دلیل ازدیاد برداشت از آب‌های زیرزمینی و کاهش آب‌های سطحی هر روز به مرز خشکسالی واقعی نزدیک‌تر می‌شود. مصلحت کشور اینگونه طلب می‌کند که از هم‌اکنون به فکر آینده و نیامدن فرجام بی آبی ایران باشیم. با همه این تفاسیر در مورد واردات آب و عملی شدن این ایده نیز انتقادهای زیادی وجود دارد و بسیاری از کارشناسان و دست‌اندرکاران حوزه آبی بر این باورند که باتوجه به هزینه‌های زیاد این کار دولت نمی‌تواند از عهده این کار برآید اما شاید چاره‌ای جز این کار برای ایران وجود نداشته باشد در مجموع به نظر می‌رسد که بهترین راهکار در شرایط فعلی بسیج همگانی برای گذر از بحران آبی است.