ایران دوستی /حب الوطن من الایمان
یکی از شاخص‌های اساسی ایران‌دوستی، امیدآفرینی است، بنابراین کسانی که القای ناامیدی و بن‌بست می‌کنند، ایران‌ستیز هستند و نمی توانند ادعای ایران‌دوستی داشته باشند. مقام معظم رهبری ۲۸/۸/۱۴۰۱
به گزارش پایگاه خبری ربیع، یکی از شاخص‌های اساسی ایران‌دوستی، امیدآفرینی است، بنابراین کسانی که القای ناامیدی و بن‌بست می‌کنند، ایران‌ستیز هستند و نمی توانند ادعای ایران‌دوستی داشته باشند. مقام معظم رهبری ۲۸/۸/۱۴۰۱
عشق و دلبستگی به میهن و مردم و آماده بودن برای انجام هرگونه فداکاری و پاسداری از استقلال سیاسی، اقتصادی و دفاع از هویت قوی و فرهنگی، وطن‌دوستی معنا شده است. آنهایی که به هر شکل دنبال وابستگی و امر بری از دنیای خارجند ایران دوست نیستند؟ آنهایی که با حرف و عمل خود خسارات به کشور می زنند نمی توانند ایران دوست باشند! ایران دوست کسی است که در راه استقلال و پیشرفت وطن تلاش و جهاد می کند و اجازه ورود اجنبی به کشور را حتی از طریق مجازی نمی دهد؟ وطن دوستی امری پسندیده است که بین تمام انسانها و ادیان، به‌خصوص دین اسلام از احترام و قداست ویژه‌ای برخوردار بوده و بارها و بارها در آموزه‌های دینی ما مسلمانان به انجام آن سفارش و تأکید شده است.
دانشمندان و مفسران اسلامی در شرعی بودن حب وطن تردیدی نکرده و با بسیاری از آیات و روایات آن را اثبات کرده‌اند. به طور نمونه در حدیثی از امام علی (ع) داریم: «مِنْ کَرَمِ الْمَرْءِ بُکائُهُ عَلی ما مَضی مِنْ زَمانِه وَ حَنینِهُ اِلی اَوطانِه» یعنی از نشانه‌های ارزش و شخصیت انسان آن است که نسبت به عمر از دست رفته اشک بریزد و نسبت به وطنش علاقه‌مند باشد. حدیث معروف «حُبُّ الْوَطَنِ مِنَ الاْیمانِ»به معنای اینکه علاقه به وطن، از نشانه‌های ایمان است نیز در منابع مختلفی نقل شده است.
دوست داشتن وطن آثار و برکات زیادی مانند تقویت همبستگی ملی، اعتماد به نفس ملی و در نتیجه اقتدار و حاکمیت ملی کشور دارد. علاوه بر آن سبب عمران و آبادی سرزمین‌ها و بلاد میشود. شاهد آن روایتی است از امام علی (ع) که فرمود: «عمرت البلدان یجب الاوطان» یعنی چه بسا سرزمین‌ها که در سایه حب وطن آباد شده‌اند.
وطن دوستی یعنی محبت و علاقه‌مندی و تلاش برای آبادانی وطن. کسی که ارزش وجودی خودش را درک کرده و دوست دارد، سرزمینش را نیز دوست دارد و در جهت پیشرفت و آبادی آب و خاک و هموطنانش می‌کوشد و از میهنش دفاع میکند تا رضایت آفریدگار را جلب کند. اما کسی که به خدا ایمان ندارد ممکن است دچار خودپرستی شده و در راه سازندگی و مراقبت از میهن و هم میهنانش هیچ از خود گذشتگی نکند و اتفاقا در جهت مخالف منافع مردمش اقدام کند؟! که بسیارش رادیده ایم!
وطن زادگاه و مکانی برای حفظ مآل، ناموس، عزّت و شرف انسان است؛ و به همین جهت یکی از نشانه‌های خردمندان، دلدادگی به وطن است. عشق به وطن، مهمترین مبنا و مظهر وابستگی انسان به وطنش محسوب میشود. خداوند بزرگ، سرشت مردم جهان را با وطن دوستی آمیخت و هر گروهی را به شهری که دارند خشنود ساخت، و خاک و زمین آنان را در نظرشان محبوب کرد. محبت به وطن که جزو طبیعت انسان و سرشت افراد و اجتماعات بشری قرار دارد از اهمیت بسیاری برخوردار است.
رابطهٔ وطن با ایمان شخص این است که هرگاه وطن به گونه‌ای باشد که ایمان شخص طلب میکند، مهر ورزیدن به چنین وطنی، بی شک جزو ایمان و از آثار آن میباشد. حضرت علی (ع) نیز فرموده اند: سه چیز از نشانه‌های کرامت و بزرگواری انسان است: گریه بر گذشت عمر، اشتیاق و علاقه به وطن و تلاش برای نگهداری دوستان قدیمی (که معمولاً در وطن برای انسان پیدا میشود) بنای فطرت بر این است که انسان دوستدار وطنش باشد. هرگاه انسان به فطرت سلیم و طبعیت حقیقی اش که خداوند او را بر آن اساس آفریده باز گردد، درمی یابد که در احساس و عواطفش محبت وطن وجود دارد، وطنی که از نعمتهایش بهره میگیرد. البته باید متوجه بود که اسلام و حتی عقل سالم، دستور اکید به حفظ وطن از شرّ بیگانگان کرده است؛ زیرا در جامعه‌ای که وطن دوستی نباشد، انگیزه‌ای برای خدمت، رشد و توسعه یافتگی وجود نخواهد داشت. خداوند کسانی را که از جهاد در راه وطن سرپیچی کردند مذمت و سرزنش میکند، زیرا دفاع از میهن، یک ارزش، و سرباز زدن از دفاه از وطن و بدتر از آن مقابل وطن ایستادن، نشانهٔ کفر است. وطن دوستی و احساسات ملی اگر در چارچوب مرزهای درست خود باقی بماند و تن‌ها جنبهٔ مثبت و اصلاحی داشته باشدـ محرّک و زمینه ساز و مشوق توسعه یافتگی و منشأ تغییر و تحولات مثبت در زندگی انسان شده و موجب همبستگی بیشتر و روابط حسنه و احسان و خدمت بیشتر به هموطنان و کسانی که با آنها زندگی مشترک داریم میگردد. در این صورت، با عقل و منطق، سازگار و از نظر اسلام نیز ممدوح و قابل قبول است. انسان وطن دوست با نگاه به نعمات کشورش و بیان توانمندی‌های ملتش در جهت امیدآفرینی تلاش و مجاهدت می کند و انسانها را در مسیر رشد و تعالی رهنمون می سازد. وطن دوستی ایجاب می کند از هرگونه اقدام مایوس کننده پرهیز شود و چراغ امید برای همیشه روشن و نور افشانی کند اینجاست که همگان با انگیزه وارد عمل می شوند و کشور را به گلستان کار و تلاش تبدیل می کند. امروز امید آفرینی شاخصه اصلی ایران دوستی است هر در هر مقام و جایگاهی اگر امیدآفرینی کند ایران دوست است و مدال آوران ورزشی و علمی و فرهنگی از امید آفرین های ایران هستند که رهبری عزیز از آنها و اقدامات خوبشان از جمله حجاب اسلامی در عرصه ورزش، خانه و خانواده داری در میدان ورزش، بوسیدن پرچم که نماد ملی کشور است و سجده ای که نما شکرگزاری به درگاه خدای بزرگ است همه نشان از ایران دوستی است که امید را در ملت ایران زنده می کند و نشان می دهد فرزندان ایران در عرصه‌های مختلف علم و هنر و ورزش سرآمدند و از اعتماد به نفس و قدرت عظیمی برخوردارند.
مظفر حاجیان