به گزارش پایگاه خبری ربیع، بیکاری جوانان دغدغه ای ملی و مطالبه ای عمومی است که مشکل عدیده ای را در کشور ایجاد کرده است. یکی از شعارهای دولت ایجاد اشتغال میلیونی است که اگر محقق شود بخش عمده مشکلات جامعه مرتفع می گردد. اشتغال، ازدواج جوانان را تسهیل می کند و امید و اعتماد را به ملت بر می گرداند و سفره‌های خانواده‌ها را پر رنگ می کند البته مشروط به اینکه از گرانی هایی که این روزها مردم را می آزارد جلوگیری به عمل آید. امروز لازم است کارآفرینان تشویق و ترغیب شوند و تسهیلات در اختیارشان قرار گیرد و مسئولان در جهت تحقق وعده های داده شده گام اساسی بردارند. در واقع اساسی ترین اقدامی که می تواند نشاط را به جامعه برساند فعال نمودن قشر جوان و تحصیلکرده کشور است. به نظر می رسد بحث اشتغال در چند ماه گذشته فعالیت دولت کمتر مورد توجه قرار گرفته است

و در راستای تحقق آن اقدام چندانی صورت نگرفته است که البته خیلی غیر طبیعی نیست چرا که ابتدا باید مقدمات کار از جمله تامین اعتبار و تسهیلات و سایر ابزار لازم تامین گردد و سپس ایجاد انتظار به عمل آید. پر واضح است که اشتغال، نقدینگی می خواهد و نقدینگی می بایست توسط دولت و سیستم بانکی تأمین شود که متأسفانه تاکنون با حسن نیّت یا سوء نیّت نقدینگی محدود کشور عمدتا در اختیار آنهائی گذاشته شده است که ادعای کارآفرینی و اشتغال داشته اند، طرحی زیبا و وثیقه ای را ارائه داده و تسهیلاتی را گرفته اند که تولیدی و اشتغالی را ایجاد کنند لکن این تسهیلات دریافتی عمدتا سر از بازار ملک و ارز و دلّالی درآورده است و اشتغالی ایجاد نشده است؟ و متاسفانه بازخواستی نیز در کار نبوده است! از هیچ دریافت کننده تسهیلاتی سوال نشده از بایت تسهسلات ارزان قیمتی که دریافت نموده است چند اشتغال ایجاد کرده است؟ و مدیری که به وظیفه نظارتی خود عمل ننموده است نیز سوالی به عمل نیامده که چرا ترک فعل داشته و بر تسهیلات داده شده مدیریت و نظارتی به عمل نیاورده است؟! متأسفانه نظام بانکی ما تاکنون بجای اولویت دادن به کارآفرینان واقعی، به دلّالانی که وثائق ملکی معتبر!!! ارائه می کنند اولویت داده است و البته برخی نیز وثیق آنچنانی نداشته اند و تسهیلات دریافت نموده‌اند و عده ای تسهیلات گرفته اند اما بازپرداختی نداشته اند و…

نظام بانکی ما برای آن انسان کارآفرینی که صدها فرصت شغلی ایجاد کرده احترامی و اعتباری قائل نیست، از او وثائق قابل قبول ملکی می خواهد و برای تن‌ها چیزی که ارزش قائل نیست، شجاعت، تهوّر و کارآفرینی اوست و نتیجه اینچنین سیاستی طولانی شدن همه ساله صف بیکاران کشور و ایجاد دهها و صدها پرونده اختلاس و ارتشاء و زد وبند برای نظام قضائی کشوربوده است. تجربه به ما می گوید تسهیلات مطلقا در اختیار مدعیان بدون شناسنامه قرار نگیرد و بجای آن به کارآفرینان و تولید کنندگانی داده شود که دارای شناسنامه قابل کنترل‌اند، تولیدکنندگانی که در این سالهای سخت، جان سالم بدر برده و تولید و اشتغالی را در کشور سامان داده‌اند و مشخص است که همه ساله بر اساس لیست بیمه، تعداد کارکنان و کارگرانشان افزایش پیدا کرده و مالیات پرداختی و سود آوری مجموعه تولیدی اشان نیز برابر صورتهای مالی حسابرسی شده روندی سالم و صعودی داشته است. از طرفی باید به جوانان متخصص اعتماد نمود و برای شروع به کار و کارآفرینی تسهیلات در اختیارشان گذاشت و نگران باز پرداخت هم نبود. کارآفرینان و تولیدکنندگان خدمتگذارانی صدیق و بی ادعا هستند که روزها با فکر توسعه کسب و کارشان از خواب بلند می شوند و شبها با همین فکر می خوابند و به هر کدام از آنها مراجعه کنید برای توسعه و پیشرفت کارشان ایده و طرح دارند وحرف مشترک همه آنها هم اینست که اگر امکانات مالی لازم را داشتم فلان تعداد اشتغال جدید ایجاد می کردم. ستادهای تسهیل در هر استان می توانند از تولید کنندگان شناسنامه داری اینچنین دعوت و از آنها بخواهند که طرحهایشان را برای توسعه کسب و کارشان و ایجاد اشتغال جدید بدهند و بگویند که برای رسیدن به آن ظرفیت اشتغال چه توقعی از ستاد دارند و ستاد هم آن مشکلات و موانع و تسهیلات را برای آنها تأمین کند. و مراقبت هم بشود که اشتغال موجود خط نخورد و نیروی جدید به نام اشتغال جذب گردد. این موضوع به راحتی قابل رصد کردن است. تردیدی نیست که کوتاه ترین راه برای ایجاد اشتغالهای مولّد جدید تکیه بر ظرفیت همین کارآفرینان و تولید کنندگان و فارغ التحصیلانی است که امتحان خود را در عمل داده‌اند. تولید کنندگان کارنامه دار، لوکو موتیوهای توسعه کشورند و چنانچه به حرفها و طرحهای آنها بها داده شود، دهها مشکل از جمله اشتغال کشور نیز با به صحنه آوردن آنها حلّ خواهد شد. جوانان تحصیلکرده نیز ظرفیت بسیار ارزشمندی است که می تواند در این راه گره گشا باشد.

مظفر حاجیان حسین آبادی