پایگاه خبری ربیع/
با توجه به انتخابات در پیش که در خرداد۱۴۰۰برگزار می شود از این پس مطالبی در این مهم خواهیم داشت. حضرت علی (ع) می فرمایند : ” مارأیت نعمه موفوره الاوفی جانبها حق مضیع ( هیچ ثروتی را انبوه ندیدم مگر اینکه در کنار آن حقی ضایع شده بود )” اینکه امام خمینی(ره) فرمودند: یک موی کوخ نشینان بر همه کاخ نشینان تر جیح دارد علتش این است که در کنار هر کاخی چندین کوخ وجود دارد و آنجا که ثروتی بی حساب جمع می شود بطور حتم باید حقوق عده ای پایمال شده باشد، از راه درست ثروت نجومی و انبوه حاصل نمی شود بلکه باید رانت و رشوه و گرانفروشی و کم فروشی باشد تا این اتفاق نامبارک بیفتد. سلطانهای اقتصادی مثل سلطان سکه و موز و خیار و…از طریق رانت کاخ سلطنتی برپا کرده اند! امام خمینی(ره) اکثریت مردمی که اتفاقا کاخ و ثروت آنچنانی ندارند را چنین معرفی می کنند:«مردم ولی نعمت ما هستند» این سخن امام همیشه باید آویزه گوش مسئولین باشد، مسئولینی که وظیفه خدمت بیمنت به مردم به دوش آنها است.اگر مردم ولی نعمت دانسته شوند در عمل ارباب دیده می شوند و مسئولین خود را نوکر می دانند و در مقابل ارباب خود اجازه تکبر بخود نخواهند داد اما آیا اکنون مسئولان به تمامه اینچنینند؟ بر هیچکس پوشیده نیست که بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران مردم را به عنوان محور اصلی انقلاب اسلامی میدانستند و اعتقاد داشتند بدون حضور و وجود آنها، انقلاب اسلامی نمیتواند به راه خود ادامه دهد. در این میان توجه ویژه حضرت امام(ره) به مستضعفین به واسطه وجود مرفهین بیدرد مثال زدنی است، آنجا که ایشان درباره این قشر فرموده اند؛ «یک موی کوخ نشینان بر همه کاخ نشینان ترجیح دارد، بلکه مقایسه یک موی شما با آنها نباید صحیح باشد.» و آیا مسئولان امروز اینگونه فکر می کنند یا بسیاری از آنها خود کاخ نشین شده اند و چشمشان کوخ ها را نمی بینند؟!
حضرت امام(ره)، کوخ نشینان، مستضعفین و مردمی که از سوی کاخ نشینان تحت ظلم قرار گرفته بودند، به دیده احترام مینگریست و آنها را با سخنان و رفتار خود ارج مینهاد، به آنها شخصیت و اعتماد به نفس میداد تا از آن ظلم و انزوایی که به خاطر وجود سرمایهداران و مرفهین بیدرد دچار شده بودند رهایی یابند. انقلاب اسلامی، انقلاب کوخ نشینان علیه کاخ نشینان بود، فلسفه اسلام ناب محمدی(ص) با سیره و رفتار علوی برگرفته از تشیع و آموزههایی از ائمه اطهار(ع) به ویژه قیام ابا عبدالله الحسین(ع) علیه ظلم همه جانبه مسلمان نماهای دوران خود، شکل گرفته است و مردم ایران نیز با تبعیت از آن، راهی که مقابل آنها نهاده شده طی کردهاند.
و اکنون نیز جانشین بر حق امام(ره)، حضرت آیتالله خامنهای همان دیدگاه را نسبت به مردم دارند و ارزش وجودی قشر کوخ نشین و مستضعف از کاخ نشین بسیار فراتر است. اگر برای چنین قشری از جامعه کاری صورت میگیرد یا حتی برای همه مردم ایران اسلامی اقدامی میشود تا از منافع کشور سودی ببرند، به واقع آن کار، حق مردم است، هر چند در توزیع آن ناعدالتیهایی هم دیده میشود که باید رفع شود.
متاسفانه سالها است زالوصفتان اقتصادی در کشور چریدهاند و نشخوار کردهاند، از گُرده مردم بالا رفتهاند و سرمایه خود را افزایش دادهاند، کاخ نشینی و زندگی اشرافی برای عده ای به یک روال عادی تبدیل شده است . خانه های چند ده میلیاردی، ویلاهای آنچنانی، کارخانجات و مراکز درآمدی وسیع با تسهیلات ارزان قیمت و دسترسی به صادرات و واردات و دریافت ارزهای دولتی و سوء استفاده های کلان اقتصادی تا حقوق و پاداش های نجومی و اقدام های اقتصادی آقازادها! و بی عدالتی و تبعیض از مواردی است که رنج آور بوده و مردم را دلخور نموده است اما مردم باید برای بر چیده شدن بساط اینگونه ای در انتخاب خود دقت کنند وقتش همین روزهاست که به انتخابات ریاست جمهوری و شوراها نزدیک می شویم. با مطالعه، آنهایی را که خوی اشرافی گری و کاخ نشینی دارند را شناسایی و از لیست رای خود حذف و خط بزنند و رای خود را به افراد ساده زیست بی ادعا و مردمی و اهل خدمت و تلاش و مجاهدت اختصاص دهند. تا کاخ نشینی متوقف و ثروت کشور به سمت توزیع عادلانه سوق داده شود. اما، آیا سادهزیستی و خوی اشرافیت و کاخ نشینی در میان برخی مسئولین زدوده شده است؟ آیا به این راهبرد حضرت امام(ره) که فرموده است؛ «ما باید کوشش کنیم که اخلاق کاخنشینی را از این ملت بزداییم» عمل شده است؟ هشدارهای حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبری به مسئولین در زمینه کاخنشینی مسئولین باید به طور جدی بازخوانی شود تا باعث تغییر رویه برخی از آنها شود که خوی اشرافیگری و کاخنشینی دارند.
بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در زمان حیات خود و هنگامی که مسئولین سادهزیست بودند، فرموده است؛ « آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید فاتحه دولت و ملت را بخوانیم.»
برخی مسئولین خود را در قالب این سخنان رهبر کبیر انقلاب قرار دهند و ببینند آیا در این قالب میگنجند؟ آیا فاصله قشر کوخ نشین با آنها کاسته شده یا افزایش یافته است؟ آیا گرانی های چند ساله و چند ماهه اخیر شکاف فقیر و غنی را عمیق تر و وحشتناک تر نکرده است؟ تاکنون کاخ نشینان و مرفهین بیدرد که در بزنگاههای انقلاب خود را کنار میکشند و به میدان نمیآیند، بر سفره انقلاب بیشترین دست درازی را کردهاند،و البته نق و نوق ها هم از همین گروه است که کمشان است، آنها همه چیز را برای خود می خواهند! اما کوخنشینهای انقلاب، بیدریغ جنگ را اداره کردند، فرزندان خود را راهی جبهه نمودند و هزینه دادند اکنون هم بار انقلاب بر دوش آنها است، و هر جا لازم بوده در میدان حضور یافته اند آیا باید در چنین شرایطی هوای آن کوخنشین را داشت یا کاخنشین را؟! لازم به ذکر است آنچه که در این نوشته رفت، نافی خدمات مسئولین متعهد و دلسوز انقلاب و مردم نیست، هستند مسئولانی که خدمت بیمنت را پیشه راه و کار خود کردهاند و همچنان در این میدان حضور دارند، اما با وجود کاخنشینان کار آنها هم سخت است! پس از حالا برای حضور در انتخابات برنامه داشته باشیم تا بهترین خادمان را انتخاب کنیم؟