افزایش ۳ برابری احتمال ابتلای کودک به بیش‌فعالی و اوتیسم
روانشناس و مشاور خانواده گفت: کودکی که با پدر و مادرش بیش از ۴۵ سال تفاوت سنی دارد، در مقایسه با کودکی که تفاوت سنی او با والدینش ۲۵ سال است، حدود ۳ برابر بیشتر گرفتار مشکلاتی از جمله بیش فعالی و اوتیسم (در خود ماندگی) می‌شود.
به گزارش پایگاه خبری ربیع، سهیلا مهین پرور در گفت‌وگو با خبرنگار ربیعّ، با اشاره به اختلاف سنی میان والدین و فرزندان اظهار کرد: گاهی والدین به دلیل اختلاف سنی زیاد، انرژی لازم برای همراهی با فرزندشان را ندارند و همدلی و همزبانی مؤثر میان اعضای خانواده صورت نمی‌گیرد. همین موضوع باعث سردی روابط می‌شود.
وی ادامه داد: با افزایش سن ازدواج، اختلاف سنی والدین و فرزندان بیشتر و بیشتر می‌شود و حتی به بیش از ۳۵ سال می‌رسد. وجود این میزان اختلاف سنی منجر به اختلاف در نوع گفتار، کردار و دیدگاه والدین و فرزندان می‌شود طبق آخرین تحقیقات پژوهشگران، بالا رفتن سن پدر و مادر، مستقیماً بر مشکلاتی از جمله مصرف مواد مخدر و افسردگی در فرزندان تأثیر می‌گذارد. کودکی که با پدر و مادرش بیش از ۴۵ سال تفاوت سنی دارد، در مقایسه با کودکی که تفاوت سنی او با والدینش ۲۵ سال است، حدود ۳ برابر بیشتر گرفتار مشکلاتی از جمله بیش فعالی و اوتیسم (در خود ماندگی) می‌شود.
روانشناس و مشاور خانواده گفت: برخی از فرزندان هم از اینکه والدینشان تفاوت سنی زیادی با آن‌ها دارند، خجالت می‌کشند والدین مسن، شور و اشتیاقشان نسبت به یک پدر و مادر جوانتر کمتر است و حوصله تعامل کردن با کودک خود را ندارند. فرزند آوری در سنین بالا مسئولیت مضاعفی برای پدر و مادر دارد. بارداری در سنین بالا نیز موجب بروز مشکلات عصب شناختی در نوزادان می‌شود.
وی ادامه داد: پدرانی که در سنین بالا صاحب فرزند می‌شوند، فرزندانی خواهند داشت که در دوران رشد و کودکی با نقص‌های نامحسوسی در زمینه‌های عصب شناختی روبه رو خواهند بود، بارداری مادران در سنین بالاتر موجب نارسایی‌هایی در هنگام تولد، وزن کم نوزاد و همچنین زایمان زودرس می‌شود مادران باردار در سنین بالاتر، در معرض مشکلاتی نظیر پره اکلامپسی، فشار خون بالا در بارداری و دیابت هستند با افزایش سن قوه بدنی و شرایط جسمی و توان والدین تغییر می‌کند و نمی‌توانند مانند والدین جوان با کودک برخورد کرده و با او بازی کنند. آن‌ها ممکن است به برخی از بیماری‌ها دچار شده و مشغله‌های کاری بیشتری داشته باشند.
مهین پرور اضافه کرد: معمولاً کودکان از پدر و مادرشان توقع بازی‌ها و یا گردش و حضور در اماکنی را دارند که نیاز به انرژی جسمی بالا دارد اما این انتظارات کودکان در والدین با سن بالا کمتر برآورده می‌شود فاصله سنی زیاد پدر و فرزند باعث می‌شود که وقتی بچه به سن نوجوانی می‌رسد، پدر سنین میانسالی را طی کند.
در این حالت هر دو دچار بحران هستند، یکی در بحران نوجوانی به سر می‌برد و دیگری بحران میانسالی را پشت سر می‌گذارد و این ممکن است باعث شود تعاملشان منجر به برخورد شود والدین مسن اغلب نوجوانی و جوانی فرزندانشان را با نوجوانی و جوانی خود مقایسه می‌کنند و انتظار دارند فرزندانشان مانند خودشان رفتار کنند اما فرزندان دوست دارند مطابق با جامعه امروزی رفتار کنند و این مسئله سبب بروز اختلاف میان آن‌ها می‌شود.
وی بابیان اینکه فاصله سنی زیاد میان والدین و فرزندان موجب نبود درک هویت اجتماعی و شخصیتی می‌شود و زبان مشترک میان آن‌ها از بین می‌رود، تصریح کرد: فرزندان به خصوص در سنین نوجوانی برای پرکردن این خلأ ممکن است درگیر دوستی‌های خیابانی شوند. مهم‌ترین موضوعی که در اختلاف سنی زیاد مطرح می‌شود تفاوت نسل هااست، فرزندآوری در سنین بالاتر به معنی داشتن دانش و تجربه بیشتر برای تربیت و رشد کودک است و بچه دار شدن در سنین پایین‌تر به معنی داشتن انرژی بیشتر در نگهداری و همراهی و همبازی شدن با فرزندان است.
روانشناس و مشاور خانواده اضافه کرد: به طور کلی می‌توان گفت که اختلاف سنی مناسب والدین با فرزندان میان ۲۰_۴۰ سال است از آن‌جا که جوانان امروز دیرتر به بلوغ اقتصادی و اجتماعی می‌رسند و کمتر تمایل به برعهده گرفتن مسئولیت خانواده را دارند، دیرتر به فکر ازدواج و فرزند آوری می افتند، تأخیر در ازدواج و فرزندآوری تا حدودی جامعه کنونی را درگیر خود کرده است که آسیب‌هایی را برای ارتباط فرزندان با والدین ایجاد می‌کند.
وی گفت: تربیت فرزند خوب به انتخاب درست همسر بستگی دارد، همچنین باید از همان ابتدا نگرش فرد مقابل را درباره فرزندآوری سؤال کنند، برخی از افراد از همان ابتدا علاقه‌ای به فرزندآوری ندارند که باید این موضوع از قبل گفته شود تا دچار دردسر نشوند.
فاطمه براتی